Løgmaður hevur jú sagt, at valið verður ikki hildið 19. januar, so sum hann annars hevur sagt, at men fyri ta tíð – helst einaferð í heyst. Spurningurin er tí nú, hvørji mál samgongan saman við Tjóðveldi og Framsókn megnar at fáa ígjøgnum politisku skipanina – ella um alt upploysist í valstríði.
Tað standa fleiri onnur stórmál fyri framman, sum flokkar als ikki eru samdir um innanhýsis. Spurningurin er, um flokkarnir tora út í eitt kontroversielt innanhýsisstríð nú so stutt er eftir til valið. Løgmaður og Sambandsflokkurin hava hava spælt høgt spæl, nú løgmaður og Johan Dahl komu í minniluta í egnum flokki. Sambandsflokkurin, sum hevur staðið til stóra framgongd, upp í 10 prosent, kann fara at uppliva tað sama, sum hann gjørdi við Lisbeth L. Petersen í 2004, at øll tann væntaða framgongdin tódnar til afturgongd, um eitt altoyðileggjandi innanhýsisstríð fer at merkja valstríðið.
Men tað er ikki bara Sambandsflokkurin, sum dregist við slíkar trupulleikar. Tjóðveldi og Javnaðarflokkurin hava sínar – fyri ikki at tala um Sjálvstýrisflokkin, har beinleiðis opið stríð er millum kárarnar.
Tað sum stendur eftir fiskidagastríðið er, at vit hava sæð politikarar flokkast á annan hátt: Vit hava útjaðara móti miðstaði ella slipsafólk móti verkafólki. Politiskt hugsjónarliga er ilt at síggja, hvat flokkarnir halda – í øllum førum í hesum máli. Og tað er ein trupulleiki fyri flokkarnar.
Síðani aldaskiftið er føroyskur politikkur broyttur á tann hátt, at tingfólk ganga nógv hægri upp í sín egna persón, enn flokkin. Tað hava vit sæð – og tað fara vit at síggja seinni í heyst – í valstríðnum, hvussu høgt persónar ganga upp í at profilera seg sjálvan. Á løgtingsvalum fyri aldaskifti sást tú valla eina valplakat av einstaklingum, tíðans heldur lýsingar, har fólk førdu seg sjálvan fram.
Um hetta er tilgongdin til tað floksleysa parlamentið, mannað við einstaklingum, ella um flokkarnir fara at styrkja sína støðu aftur, er ilt at siga.
Tað tykir eisini sum um, at broytingin til eitt valdømi hevur ment hesa gongd.
