Mangan birtast mær í minni farnir dagar, tá í Miklagarði savnaðist eitt lið: Nakrir menn og kvinnur sungu songir glaðar, vóru fá - vit børnini tá vóru við, mintust hann, sum kom av høgum einglahimni.
Tá ið eg seti meg niður at skriva nøkur orð um mín góða vin og bróðir í Harranum, sum nú er komin heim í teir ævigu bústaðir hjá Gudi, leita tankarnir aftur til farnar dagar. Vit komu at kennast vest
Góðu skótar tit á Vaglinum og tit kring landið! Í dag bjóða vit tjóðfuglinum, tjaldrinum, vælkomnum. Vanliga siga vit, at nú gongur ímóti ljósari tíðum, og vit ímynda okkum lýðku og sól. Ja, hagin vak
