er alment kent. Hetta eru okkara bestu klassisku tónleikarar, og tað er við bivandi hjarta, at eg fari undir at skriva um tey. Hóast tey eru ómetaliga dugnalig, so er smakkurin ikki altíð nummar eitt,
grundevni eru í menniskjakroppinum, og hvaðan tey koma frá? Hetta finnur tú eisini í bókini á síðu 185. Eg fari at enda hesa bæði ov longu og alt ov stuttu umrøðu av bókini við hesum orðunum, sum eru tey seinastu
besta ráð til Kaj Leo Johannesen? Altso, eg veit ikki, hvat eg kann ráða sjálvum Løgmanni til. Men eg fari so í øllum førum ikki, at biðja hann leggja frá sær.......... 8. Hvør dreymur ella hvat ynski skal
skipunum. Kundi gingið burtur fyrstu ferð 12 ára gamal Nú fer at nærkast endanum á hesi frásøgn. Eg fari at enda við at greiða frá nøkrum tilburðum afturat. Tann fyrsti er frá tí, eg var 12 ára gamal. Alfred [...] Vit so gjørdu. Eg leypi so uppá land við endanum. Her var so smalt, uttan at eg varnaðist tað, so eg fari útav hinumegin við endanum. Eg rópi á Alfred, at eg eru farin á sjógv. Hann kemur og hálar meg upp [...] hann sæð ein álkuflokk. Hann skjeyt átta álkur burtur úr hesum flokkinum, og hann tók tær inn. Síðan fari eg at smyrja motorin uppá at koyra á. Lendarnar komu aftur um maskinhúsið. Tá merki eg, at sjógvur
púra einfalt við (næstan) vanligum orðum: heim rópar sálin heim eg taki bussin og fari út í býarins terra incognita og fari av á skeivum stað Longu her bivar hjartað, tú ert farin skeivur, finnur ikki. Longu
Asfalt. Hvørjar eru tykkara ætlanir og hvussu langt eru tit komin ávegis? Sum tykkara løngjaldari, fari eg at lata hendan spurningin standa opnan til tykkum at svara. * Her skal mann tó seta nýtt fólk at
r móti tí, sum Óli tá skrivaði. Serliga tjóðveldisfólk minnast hetta við beiskleika. Onkran dagin fari eg at leita mær út á Landsbókasavnið at lesa gamlar Dimmalættingar. Tað er rætt, at leirvíksbátarnir
um hava funnist harðliga at honum. Í brøvunum ber millum annað til at lesa hetta: "Havi aldrin og fari neyvan at stemma uppá teg. Kenni lyndi og verumáta tín. Veit hvussu tú roynir at stjala tær heiður
um hava funnist harðliga at honum. Í brøvunum ber millum annað til at lesa hetta: "Havi aldrin og fari neyvan at stemma uppá teg. Kenni lyndi og verumáta tín. Veit hvussu tú roynir at stjala tær heiður
spyrji: “Who Am I?” Ein spurningur av teimum heilt stóru, men eg giti at henni dámar sovorðnar. Í dag fari eg at kanna málið . Marjun Syderbø Kjelnæs Hon tosar um ein lit, sum eykennir sálina. Tað er ein
