virksemi og sínar niðurstøður á alt tað, sum rørist og fer fram í samfelagnum, hvønn dag og hvørja løtu. Politiskar niðurstøður í fjølmiðlunum kunnu ikki bert gerast út frá matematiskum útrokningum í tinginum

rystir í køksborðinum, tá hann letur ta stóru arbeiðsmannahondina detta niður á borðplátuna. Í næstu løtu rýkur hondin upp undir kinn. Hann skriðar sær á undirarminum og klórar sær síðani í nakkanum. Orðini

fingu strítt seg upp á javnleik. Nærri enn einum máli komu tær tó ongantíð, og eftir at hvílt seg eina løtu í hálvleikinum, kom rætta lagið aftur á heimaliðið. Fyrra korterið av seinnu hálvuni endurvunnu tær

Torleif Sigurðsson er framvegis formaður í Fótbóltssambandinum. Men eina løtu á ársaðalfundinum í Norðurlandahúsinum leygardagin setti formaðurin síðani 1981 sessin upp á spæl. Formaðurin undirstrikaði [...] at hetta á nakran hátt tóktist vera fyrireikað, kom so óvart á, at fundurin varð niðurlagdur eina løtu. Tá fundurin varð tikin uppaftur hevði nevndin skoytt upp í sítt uppskot um heimild, at kostnaðurin

andstøðutinglimirnir vóru rýmdir av tingfundinum gjørdi tingformaðurin av, at slíta tingfundin eina løtu, meðan hann ráðførdi seg við umsiting sína um málið. Umsitingin og formansskapurin komu til ta niðurstøðu [...] skal standa aftan fyri tey mál, ið koma til aðalorðaskiftis í tinginum. Tískil boðaði tingformaðurin løtu seinni tinginum frá, at tingfundurin bleiv niðurlagdur í døgurðasteðginum, men, at hann varð tikin

hinar, sum vóru so týdningarmiklar í fjør, greiða teir báðir frá. ? Tað er eingin sum skal ivast eina løtu í, at vit ikki halda, at brunatrygdin hevur sera stóran týdning, men vit fáa eisini onnur krøv, til

rýma úr formanssessinum, hóast tað ofta tekur nógva tí og tey næstu mugu venja seg við, at ?um eina løtu? kann merkja tveir ella tríggir tímar. Broytingar Eitt av stóru málunum á aðalfundinum eru broytingar

um, og segði, at uttan henda var eingin vón fyri føroyingin. Eingin okkara í tingsalinum var eina løtu í iva um, at maðurin meinti tað, hann segði. Men det var dengang. Ella sum Krag segði tað: ?Man har

leitar fram tónleikaupptøkur frá fimmtiárunum og samrøður við tey, ið tá tóku lut. Lurtarin ivast onga løtu í, at verturin hevur hjartað við og óivað nýtir tímar við telefonina, á bókasavninum og í bandasavninum

sigur Annika, og skundar sær víðari út í veturnáttina í Vági. Ein kærkomin dagsløn er vunnin. Og eina løtu var tað næstan sum í teimum góðu gomlu døgunum, tá arbeiði var til allar hendur &iacut