r av hinum trolarunum. Tað var so kalt, at tað bar ikki til taka trolið inn. So hevði tað fryst beinanvegin. Fyri at fiskurin ikki skuldi frysta, mátti spulipumpan liggja í fiskinum alla tíðina. Tað
nú ikki Týsklandi. Tann 9. apríl 1940 leggur Týskland á Danmark og Noreg. Danmark gevur seg undir beinanvegin, meðan Noreg heldur út einar tveir mánaðir. Tá mugu teir eisini geva upp. Bretar vilja fyri
nýtt, sum teir gomlu ikki høvdu víst teimum yngri í ættini leið til, ikki kundi verða tikið við so beinan vegin; tí teir vistu, at í bø, í haga og bjørgum og eisini á útróðri var tað tryggast at gera, sum
klæðum við kurvum á høvdinum. Tær bóru tær uttan at halda í og við hasum eyðkenda vakra gongulagnum; beinan rygg og høkuna upp. Í kurvunum vóru offurgávur til gudarnar, og hesa mynd komu vit at síggja oftani
vit ganga út frá, at ætlanin við uppskotinum til stjórnarskipan er, at inngangurin skal fáa gildi beinan vegin, altso tá formaðurin í valnevndini hevur kunngjørt valúrslitið valdagin. Annars er slett einki
skal fungera. Eru tað hesar funktiónir løgmaður hugsar um so so er líka gott, at snara lykilin um beinan vegin. Róð hevur verið fram undir, at ávís kanningartól bert skulu verða á einum sjúkrahúsi uttan
tveir tímar, nú síggi eg, at flúgvarin missir flogið og fer longur og longur niður. Eg síggi ein beinan veg undir okkum frammanfyri, og hugsi: »Hvat Sørin, nú neyðlendir hann. Hví sigur flogskiparin einki
manningini høvdu verið í kríggi, og hetta hevði sjálvsagt ávirkað sinnið teirra, men vísti tú teimum beinan vegin, hvar skápið skuldi standa, so spektust teir. Tað var serliga ein skipara, sum mær ikki dámdi
herstjóri handtikin. FRYSTISKÁP FYRI 36 DOLLARAR MOSSADEGH SJÁLVUR sjálvur vildi ikki geva seg yvir beinan vegin. Sostatt stóð í tveir tímar bardagi uttan fyri húsini hjá honum. Tá ið verjan at enda mátti
skuldi geva eina konu í Valinum, Skála Jovina. Hon var sjúk og var eisini sera takksom fyri hendan beinan. Nærum einasta arbeiðið var fiskaarbeiði, og so at menn fóru til sjós. Mjólk máttu fólk keypa sær
