á Kongshavnar Havn um at fáa greiði á hesum, fyri okkum so týðandi máli, men tað er sum at sláa í stein, einki verður gjørt. Tit skuldu ómakað tykkum ein túr inn á sandin í Skálafirði, so høvdu tit sæð

einum steini oman á sjógv, so at vatnið rakk upp um øklarnar og legði meg fram eftir rommum á ein stein eitt sindur uttarlaga og svam har, so frætt og so leingi, eg orkaði, meðan megineinkjan vardi borgina [...] so ofta smádrongur hevði gingið yvir um, fór eg hinumegin ánna og ætlaði mær at finna ein stóran stein, har eg hevði verið vanur at sita saman við mammu og bíða eftir pápa, tá ið han verið í Kirkjubø.

seg ikki bert um at fáa gásaflokkin Havnar. Nei, hann livdi við náttúruni suðureftir og kendi hvønn stein og hvørja túgvu. Minnini frá barnaárunum í náttúruni dagaðu fram aftur og hann gleddist við skapa

sipað til sámiliga atburð faðirs míns. Tó at hetta eru umleið 15 ár síðan, standa hesi orð sum høgd í stein framman fyri mær enn berandi boð um, at eins og pápi var ein fyrimynd heima, so var hann tað eisini

u og føðilandskenslu: Tann fyrra er ítøkilig, bund-in at minnum um heim-bygd-ina, um áir, fjøll, stein-ar og kend menniskju - og tað, sum ein sjálvur setti í samband við alt hetta stóra og grundleggjandi

til 3-3. Venjarin hjá Herfølge, Ole Mørch, var væl nøgdur við úrslitið, meðan javnleikurin legði stein omaná byrðu hjá OB-venjaranum Roald Poulsen. OB liggur framvegis langt aftast í Superliguni. Brøndby

hann varð liðugur við sína framløgu handaði hann Jógvani við Keldu, borgarstjóra í Klaksvík, ein stein frá seinastu spreingingini undir Hvalfirði, og við steininum fylgdu orðini: ­ Tað er tekniskt og

skopuningurin Petur Mohr Dam, sum var lærari á Tvøroyri. Aðrir undangongumenn vóru Morentius við Stein, Tórshavn, Jóan Petur Davidsen, Sandi, H. M. Dambjørg, Porkeri o.fl., ið allir liggja undir grønu

norsku Amanda- og Kritikervirðislønina. Seinni var hon við í »Flagermusvinger« og »Over stork og stein« hjá Evu Isaksen, sum hevði frumframførslu í 1994. Fyri leiklutin í »Pan« hjá Henning Carlsen fekk

gjørt um seg, so at tey vóru runnin í stein. Tey stóðu rundan um meg, sum tey hava staðið í øldir, ja alt tað fólk kunnu minnast. Skúlin Hvalvíksneyt runnu í stein - eisini í skúlanum. Har doyðu livandi