aftur ræstur fiskur og sera góður nýggjur kalvi. Vit hava eisini turran og nýbankaðan fisk, turra grind og turrsaltað spik. Øll vøran hjá Eldborg Fisk er virkað í løggildum hølum og fiskabilurin, sum er
vinarbýur hjá Esbjerg. Eftir sang og tónleik og røður varð farið umboð á Norrønu til ein betri bita, har grind og froskar vórðu á matarskránni. Har varð so eisini høvi hjá fleiri av gestunum at siga nøkur orð
hesum bátum. Kvinnur og menn hugna sær saman. Tey matgera, og hava okkurt leskandi afturvið. Turr grind og spik er á borðinum, og summi hava nakrar búffar á steikipannuni. Onkur hevur eitt instrument, guitar
1801, ið kom út í 1989, Færøerne i 1000 år, sum kom út í 1990, Vestbjerg skole, sum kom út í 1990, Grind, Færøernes hvalfangst, sum kom út í 1992, Børn og ung í Føroyum, sum kom út í 1994 og Fólkateljingin
at fáa rakstur á hana. Ikki var gjørligt at reka hana inn á Tjørnuvík, eins og gjørt var við aðra grind fyrr í ár, tá brimi var so ógvusligt har. Rákið passaði heldur ikki heilt, og tí var neyðugt at bíða
havt vitjan úr Føroyum og hava fingið føroyskan mat heimanífrá - ja, bæði skerpikjøt, turran fisk, grind og spik, umframt rullupylsu, drýl og góðgæti. Hon sigur, at hetta er tað reina luksus fyri tey, og
Stutt fyri klokkan 13 í gjár fekk løgreglan fráboðan um grind uttan fyri Kjalnes í Kollafirði. Grindaformaður fór á staðið at kanna málið, men staðfesti, at talan var um ein flokk av nísum við ungum, sum
ikki at orka at taka móti øllum hesum grindamonnunum, sum eg visti fóru at koma inn til okkara, nú grind var í Hvalvík. Tað helt Frida mundi vera í lagi. Nú var eingin bussur, so eg fór til gongu yvir á [...] at tað var ikki lætt at koma fram. Tá ið eg kom til Skipanesar var at finna ein bát, sum skuldi í grind, og sum kundi seta meg av í Streymnesi. Eg fór fyrst at tosa við ein mann, sum vísti seg at vera Jóannes [...] Mikkjali, sum eg kom at kenna sum maskinmann í turkihúsinum í Gøtu. Men hann segði seg ikki fara í grind. Hann vísti mær á eina bátsmanning, sum eisini var har. Eg kendi tá einki fólk her á leiðini. Men
ið skotið varð eftir sýslumanshúsinum Í seinasta parti varð greitt frá eini grind í Hvalba. Eg minnist serliga eina aðra grind í Hvalba. Tað var ordiligt illveður. Har vóru eisini skúvoyingar. Eg veit ikki [...] teir vilja nokk hava sína grind beinanvegin. Eg kom so uppá kaiina. Tá sigur ein við meg, at »vit eru nakrir mans úr Skúvoy, sum eru her við báti. Kundu vit fingið okkara grind beinanvegin. Vit hava langan [...] einki at gera við tað. Sum eg fari víðari, so sigur næsti maður akkurát tað sama um at fáa teirra grind beinanvegin. »Hoyrdi tú ikki, hvat eg segði við hann.« »Jú, men hatta segði tú ikki við meg!« Tað
at tað var grind, men eisini hvar hon var. Annars var tann siður, tá ið grind var í Famjin, at kirkjuhurðarnar vóru lætnar upp fyri at vísa, at grindin var vælkomin. Var nóg mikið av grind varð ikki latið [...] mátti tað vera. Boðsendingin varð annars við glaðing. Serliga var hetta, tá ið boðað varð frá grind. Var grind í Hvalba varð farið niðan í Skorar at glaða. Var grindin í Trongisvági glaðaðu teir í Gøtugarðar [...] til Øravíkar, og so draga teir bátin allan vegin til Fámjins, einar 3 fjórðingar! Tað sama var, tá grind var í Vági ella Hvalba. Teirra partur kom til Øravíkar, har tað varð býtt. So hvør maður undir leypin
