okkara eru samd um, at vit skulu vera partur av royndunum at skerja útlátið. Hinvegin má slík samtykt ganga hond í hond við tær ætlanir vit hava við eini oljuvinnu. Tað ber ikki til at gera avtalur við altjóða

hon skal í skúla einaferð. Tað hugsa vit eisini nógv um. So mugu vit taka støðu til, um hon skal ganga í skúla her, ella um vit skulu fara heim til Danmarkar tá, sigur Oddmar. - Vit hugsa realistiskt,

leggja stóran dent á at virka fyri varandi friði ímillum ísraelsmenn og palestinar. Vit ætla okkum at ganga undan, sigur varauttanríkisráðharrin William J. Burns. Hann er ikki í iva um, at tíðin er tann rætta

vilja, heldur hann. Spurdur, um hann heldur, at prísgongdin við upsanum sum frá líður man fara at ganga útyvir ísfiskatrolararnar, sigur hann: - Ja, kemur ikki vend í, er væntandi, at lágu prísirnir fara

bygdir við stórslignum sandi og reinum árum. Fjøllini eru ikki so høg, og tað er trygt hjá børnum at ganga úti. Kunningarleiðarin vísir á, at tað er upplagt at taka súkkluna við sær ein dagtúr í Sandoynna

aftur um, fara arbeiðarafeløgini og Arbeiðsgevararnir at samráðast um nýggjan sáttmála. Sáttmálarnir ganga út 30 apríl á midnátt, ella um 11 dagar, og øll arbeiðarafeløgini hava sagt sáttmálarnar upp. Aftur

hava ein týðandi leiklut komandi árini, og tí eiga vit longu nú at vísa, at Danmark eisini her kann ganga á odda innan nýggju tøknina, sum hesar orku-keldur fara at krevja, sigur Tom L. Nielsen, stjóri á

ikki at hava hoyrt orð grett um, at nakað skeivt var í hesum, at hoyra til kirkjuna og samstundis at ganga í sunnudagsskúlanum, sum einaferð stóð har norðuri á Nesi, omanfyri Fiskamjøl. Og søgan úr Dungahúsunum [...] vinnuráðstevnuni úr høvuðsstaðnum, - nú um dagarnar. Ljósár framman fyri tað vit vóru von við. Men ganga rættir. Óttast ikki avbjóðingarnar uttan úr heimi, - meiri enn neyðugt. Óttast ikki tíðarbundnan uppgang

av upphitingini er at síggja, og at tað ber til at fylgja við, tá ið spælararnir standa klárir at ganga inn á vøllin, tá ið tjóðsangirnir verða sungnir og so inntil dysturin væl og virðiliga er liðugur

at sjónvarpið kom, hevur ikki havt óhepnar avleiðingar á felagsvirksemið sum heild. Hóast børnini ganga til nógv ymisk tiltøk, so hyggja tey eisini nógv í sjónvarpið. Eins og í hinum Norðurlondum er frítíðin