skal bera til at bjarga honum, sigur Bjarni Mikkelsen. Myndina tók Ingi Sørensen Sí fleiri myndir hjá Inga Sørensen við at TRÝSTA HER
ini. Í ár sita Edward Fuglø, Rannvá Mortensen og Ingi Joensen í nevndini. Hetta er annað árið hjá Inga, meðan bæði Edward og Rannvá eru nývald. Seinastu tíðina hava hesi trý arbeitt dúgliga fyri at fáa
møguleikar fyri at varðveita bróstini umframt endurnýggjan ella endurgerð av skurðviðgjørdum brósti. Inga Poulsen Dam, prestur, heldur fyrilestur um lívsdygd í sambandi við lívshóttandi sjúku. Paula Jespersen
stavsetingar við okkum. Orð lærarans vóru lóg og rættur í teimum døgum. Men tá var tað gott at hava Inga við í hópinum, tí hann setti mangan lit á tilveruna við sínum livandi verumáta. Hetta var jú ein [...] “mjólkarbátarnar” og aðrar bátar koma og fara. Vit livdu við øllum, sum fyrifórst har. Heimið hjá Inga var mitt í hjartanum av Havnini – úti á Reyni – og har var eg eisini onkuntíð eftir lokna skúlatíð
í krúpikjallaran. Tær hava javnað eitt fittliga høgt reyn við jørðina, tær hava sett hol á “víkingaheyggin” og grivið hann burtur, og tær hava við stríð og strev fingið steðgað springkelduni, sum rann
kvinnum í SMS deildini eftir eitt ár steðg í bestu deilduni. VÍF hevur fingið sín gamla venjara aftur, Inga Olsen, sum seinastu tvey ár hevur vant kvinnurnar hjá H71. Við hoyvíkskvinnum vann Ingi Olsen fyrsta
Brimnes, Maria Halsdóttir Weyhe 3, Karina Eysturtún Rubeksen, Brynhild Pálsdóttir 3, Eva Barba Arge, Inga Maria Joensen 1, Lív Bentsdóttir Zachariasen 3, Rannvá Olsen 6, Guðrið Bogadóttir á Borg 1, Sara Jacobsen
og útbyggingarnar, sum har eru. Marin Katrina Frýdal (E), Leivur Hansen (E), Jan Christiansen (A), Inga Dahl (A) - sum tók sætið fyri Anniku Olsen – og Høgni Mikkelsen (B) eru øll búsett í Hoyvík, og hevur
Anna Olsen Frida Samuelsen Helena Viderø Olsen Tove Simonsen Allan Dahl Kristensen Lis í Selvindi Inga Símunardóttir
samrøðurnar Sjúrður H. Hoydal frá FM1 og trok.fo gjørdi aftaná søguliga sigurin við Mariu H. Weyhe, Inga Olsen og Jana Mittún. Spælararnir og venjarin vóru øll ovurfegin, og høvdu eitt sindur ringt at skilja
