stuttur fjallaryggur. Ísraelsk herfólk geva stundum lyfti her uppi á Mesada, sum í árinum 66 var síðsti skansi jødanna ímóti rómverjum. ”Eg gjørdi eina ljóðmynd um hesa aldargomla frásøgnina, sum enn stendur

ar ørkymlaðir skula venja seg við at Eystfallsker kanska skal leggjast undir betong og at Havnar skansi, sum skuldi eitast at verja havnaborgarar á sinni, missir sítt útsýnið, gníggja tey sum vilja hetta

ar ørkymlaðir skula venja seg við at Eystfallsker kanska skal leggjast undir betong og at Havnar skansi, sum skuldi eitast at verja havnaborgarar á sinni, missir sítt útsýnið, gníggja tey sum vilja hetta

hava verið alla tíðina, og sum eingin hevur varnast - heldur ikki í sambandi við vanliga eftirlitið. Skansi OffShore, sum eigur Sjóborg, sigur, at tiltøk eru sett í verk at forða fyri, at hesir feilir endurtaka

vóru við í fjør, aftur bjóða seg fram at kunna lesandi um sítt virksemi. Spildurnýggj á listanum eru Skansi Offshore, Smyril-Line, Eysturkommuna, Ferðaráð Føroya og Syntesa, eins og BankNordik, Granskingarráðið

stóran týdning fyri lið okkara. Tað hevur ein málverji so at siga altíð, tí hann er jú okkara seinasti skansi. At hann er góður, er ikki bara nakað, sum eg sigi, tí hesum hevur hann langt síðani prógvað. Hóast

fylgja pápanum eftir, sum ein av teimum fyrstu 11 á A-landsliðnum, um alt gongst væl í hond. Ein skansi er fallin. Ímyndin av eini óvanligari menningarsøgu er farin í annað ljós, mátti Hann, ið øllum valdar

vita skalt tú, at eins stóran týdning, sum tey høvdu fyri teg, so vart tú teirra eitt og alt. Teirra skansi og viti. Einaferð segði eg við eina mammu, sum hevði mist sonin, “tað er gott, at tú hevur minnini”

seinastu ferð. Hóast eg visti, at tú skuldi doyggja, so dugdi eg so illa at siga tær farvæl. Ein skansi vart tú, sum eg altíð kundi líta á. Saknurin í tær er stórur. Tú livir nú í minninum. Eg minnist

sorgblídni kunnu okur minnast ein málmann og eitt menniskja, sum, tá á stóð, altíð var ein tryggur skansi. Okur vóna bara, at hesi fátøku orð kunnu verða ein uggi hjá tínum nærmastu, og vónandi fara tey