modbydeligheitir. Tí koma vit sjálvandi ofta inn á sex, gudiligtheit, drykkiskap, harðskap, kúgan og onnur tabu, sigur Egi. Og hann minnist aftur á prestin Olufsen, sum fór upp at sprella, tá tey settu eina skøkju

tað ikki. Bárður sipar til mongu tabu-evnini í samfelagnum, ið á mangan hátt liggja sum eitt tungt teppi yvir okkum, vard av kritisku røddunum í samfelagnum. - Alt er tabu. Tað snýr seg um at fara inn í [...] hví skulu vit fáa at vita, hvørji vit eru, spyr leikstjórin. Hann sipar til kritisku røddirnar, til tabu'ini. Hetta mikukvøld í Sjónleikarhúsinum standa tær annars væl ílætnu kritisku røddirnar tó enn meira

sálarsjúka og sálarligir trupulleikar altíð hava verið av størstu fólkasjúkum. Tær hava bara verið so tabu´seraðar og stigmatiseringin hevur verið so stór, at tað hevur verið fjalt sera væl. Nú er opinleiki

bókstavinum C, og tú kanst halda fram undir hvørjum av teim 5 bókstavunum, sum Hr. Guttesen segði vóru tabu í føroyskum læribókum”. Birgir heldur so fram: “Fyriskiparar, Akademisk komité og Hr. Sessiónsformaður

bókstavinum C, og tú kanst halda fram undir hvørjum av teim 5 bókstavunum, sum Hr. Guttesen segði vóru tabu í føroyskum læribókum”. Birgir heldur so fram: “Fyriskiparar, Akademisk komité og Hr. Sessiónsformaður

Leygardagin kemur Ragnar í Vìk við nýggjari fløgu. Fløgan hevur gingið heitið „Lagnulogin“ og tað er Ragnar í Vík sjálvur, hevur gjørt orð og løg, og allir sangirnir eru á føroyskum, sigur hann í tíði

Nú kemur triðja fløgan hjá Ragnari í Vík og á henni syngur hann um evni, vit vanliga ikki tosað hart um Leygardagin kemur Ragnar í Vìk við nýggjari fløgu. Fløgan hevur gingið heitið ?Lagnulogin? og ta

Føroyum er eisini, at hetta er eitt evni, sum til allar tíðir hevur verið dult sum mannsmorð, eitt tabu, sum hol nú er komið á. Eins og katólska kirkjan, har beinagrindirnar nú rapla úr skápunum, vóru Føroyar

tíggju fingrar dansa nú aftur og fram á knattaborðinum, fyri at fáa nakað skilagott burturúr hesum tabu-lagda evni, sum vit tiga burtur, so gott vit kunnu og næstan altíð velja at tosa um per-sónin, heldur

sjálvstýri einastu ferð, hon hevur verið spurd um hetta. Tá vísti hon, hvør hon var. Hetta hevur verð tabu-evni í skúla eins væl og almennari umrøðu, men tað er ein partur av okkara søgu, sum vit hava skyldu