sjónvarpið. Hesin kassi, sum hevur sovorðnar fastatøkur á fólki, at hann mest er at líkna við eitt altar. Hendan nýggja talgilda undirhaldsútgerðin, multiteynarin, tekur støði í júst hesum. Sjónvarpinum [...] verða vit neyvan skuffaði, krevja vit dagført undirhald og seinastu tíðindi. Rætt sum vóru vit til altars. Við talgildari mynda- og ljóðgóðsku. So er bert at vóna, at tær tríggjar heimligu telefyritøkurnar

sigur hann, at tað hevur størri týdning at verða samdur við bróður sín enn at bera fram gávu á Guðs altar. Tann, ið kennir Jesaja profet, veit, at Guð tekur ikki náðiliga móti gávum, sum blóðdálkaðar hendur

vøkru Fríðrikskirkjuna á Nesi og lutvíst tilevnað alt, sum í kirkjuni er, líka frá stakum, lampum til altar og altartalvu. Við mappuni ?Havnarmyndir? hevur listamaðurin tikið eitt rættiliga óvanligt stig, og

fremja tey okkurt loynt ritual, sum kanska ikki tolir dagsins ljós, við bakinum til, sum vóru tey til altars. Pengar eru í okkara samfelag onkursvegna halgir, vit fara um hesar lutir, sum hava teir sakramentala

prestur lat breyð niður i vínið og lat so ílætið ganga runt hond úr hond, til øll høvdu verið til altars. Guðstænastan fór fram á Fulanimáli, so striltið var at fylgja við. Men okkurt sálmalag kendi Alma

Havnar kirkja: Sonja Klein Vesturkirkjan: kl. 11, Heri Joensen Kvívík: kl. 12, altar.g, Marjun Bæk Haldarsvík: kl. 11 altarg., Povl Bendix Knudsen Gjógv: kl. 12 messa, Emil Olsen Norðskála: kl. 17 altarg

hjá fiskagentunum, vit eru á møti, vit eru í brúdleypi, vit eru við í føroyskum dansi, vit fara til altars. Tað er sostatt ikki søgan um ein mann, ella eini hjún, sum verður løgd fram fyri lesaran, men søgan

tykist eisini greitt, um ein lesur kapitlið í Tað lýsir á landi, har sagt verður frá, at Elspa fer til altars, ein lýsing av tí bæði upplivaða og ósigiliga, av reinskan og av ugga móti lívsins sáru sløgum. Nú

eg siga, at tað var eyka hátíðarligt, tá ið prestur var. Tá vóru ljósini tendraði, fólk fóru til altars, og børn vóru borin til dópin. Um kvøldið fóru vit á møti, tá hevði hvør maður loyvið at gera orðið

verður eftir Onnu-Lenu fyri trúarlív hennara. Hon gongur regluliga í kirkju her hjá okkum og til altars, men verður hon í oddagrein í Dimmalætting (13.09.02) nærmast skírd »non grata«, t.e. ikki ynsktur [...] blaka tey út úr fólkakirkjuni, sum hava eitt guðslív og koma har regluliga, bæði í kirkju og til altars? Heldur átti t.d. Dimmalætting at kravt av sínum oddagreinskrivarum, at hesi vita um tað, sum tey