nógv av skafti og ganga undan innan mong økir. - Her hevur ikki verið hugsað um, hvønn politiskan lit, tú hevur - ella, um onkur kanska var betri enn onkur annar. Arbeiði skal bara gerast til gagn fyri

gil koma til sjóndar. Og ímeðan blái bussurin heldur leiðina fram norðureftir, skiftir landslagið lit til svart og hvítt, og gandar fram alskyns verur og ævintýrakend skap, sum tysja fram í ljósið. Við

dagar seinni eftir at hava tingast við eigaran um prísin. Bilurin hevur ein serligan orange-littan lit. Hann líka penur undir botninum – enntá í sama liti sum alt hitt. Hann er sproytaður allur sum hann

dagar seinni eftir at hava tingast við eigaran um prísin. Bilurin hevur ein serligan orange-littan lit. Hann líka penur undir botninum – enntá í sama liti sum alt hitt. Hann er sproytaður allur sum hann

barnaheiminum hjá missiónini, men har var yvirfylt. Pápin kemur og rýmir Sum sagt royndu vit uttan úrs­­lit at fáa fatur í pápan. Men knapp­liga ein dag kemur hann. Tey koma renn­andi eftir mær, at nú máttu

myrkaviolettum, komu beint úr listamansins huga og vórðu, uttan skitsu ella undantekning, skaptar um til lit og umgerðir. Markið millum rúm og tíð, dreym og veruleika, upplivað og gyklað er her burturkámað. Emil

sum eru fødd árini 1901 til og við 1905. Bókin er 240 síður við hópin av myndum og ym­isk­um yv­ir­lit­um. Í hesum tíð­ar­skeiði var m.a. fyrsta fim­leik­ar­fel­ag í land­i­num stovnað eins og fyrsta h

Páll á Reynatúgvu skiftir lit og blívur reyður, Olga Fossdalsá hyggur eitt sindur rundan um seg og Brandur Sandoy byrjar at smírast. Vit eru beint eftir kommunustýrisfundin á Sandi í gjár og Páll á Reynatúgvu [...] borgarstjóran. Eitt eintak verður latið hvørjum limi í kommunustýrinum. Páll á Reynatúgvu skiftir lit og blívur reyður, Olga Fossdalsá hyggur eitt sindur rundan um seg, og Brandur Sandoy byrjar at smílast

skotum. Eg havi í altjóðahøpi altíð ført fram, at er veiðan við gørn­um nóg væl umsitin, og eft­ir­lit­ið er nóg gott, kann hendan veiða við gørn­um verða akkurát líka so burð­ar­dygg, sum veiða við øðr­um [...] eigur hann.“ Vit hava eisini bann móti út­blak­ing. Hetta er ikki út­blak­ing, men hevur sama úrs­lit. Fiskur verður veiddur, sum ikki kemur til høldar, í hes­um føri tað við lít. Eg skilji ikki á nakran

sum ikki eru sína upp­gávu vaksn­­ir, og tað vís­ir eis­ini, at løg­­mað­ur, sum skal hava eft­ir­lit við lands­stýr­is­monn­um, ikki hev­ur peil­ing av, hvat teir fá­ast við. Tað er uppgávan hjá fjøl