nýskipaðu nevndini í Suðuroyar Oljuvinnuráð sita Viberg Sørensen av Tvøroyri, formaður, Rógvi Thomsen úr Hvalba, næstformaður, Tummas Thomsen, kassameistari og skrivari, Pauli Einarson av Tvøroyri, nevndarlimur

Og ikki nóg mikið við tí, aftan á virkið komu trolararnir, alt hetta elvdi til stóran framburð í Hvalba og aðra staðni við. Virkið er nú á øðrum hondum, men ikki skerst burtur, at hetta var lívsverkið

skitna løn afturfyri, tí tað er vanliga lønin, føroyingar geva sínum undangongumonnum Manne Næs í Hvalba var ein av teimum, sum á samkomuni, eftir at ullavirkið varð tikið í brúk leygardagin, fegnaðist

sær út til at vera gott veður í morgin. Tí fingu øll tey, ið hava skrivað seg upp, boð um at møta í Hvalba í morgin, haðani tyrlan flýgur tey út í Lítlu Dímun. – Tað verður spennandi. Hetta verður kanska

búskaparligum hóttaføllum. Bæði í tí stóru kreppuni og eisini í seinri árum. Virki í bæði Vági og í Hvalba hava verið latin aftur í longri og stytri tíðarskeið. Harafturat var alivinnan, sum gav nógvum fólkum

Skúgvi. Enn er Televarpið ikki at síggja í Suðuroynni, men sendari verður í hesum døgum settur upp í Hvalba. Hesin røkkur Hvalbiar bygd, men arbeiðið við at seta sendarar upp í Suðuroynni heldur fram. Edvard

Johannes Andreasi vóru: Juliane Katrine, f. Hammer av Hamri, og Magnus Martin Næs í Nesi, bæði úr Hvalba. Jóhannes Andreas er giftur Brynhild Mariu Stenberg úr Sumba. Tey eiga fýra børn: Unna, Martin, Uni

Hvalba: Tað er ikki á hvørjum degi, at ein føroysku skúlaflokkur fær bræv frá einum donskum ráðharra. Tað var kortini júst tað, sum hendi fyri næmingarnar í 6. flokki í Hvalbiar skúla fyri fáum døgum síðani:

Suðuroynni somuleiðis bóru fram heilsur: Samkoman á Tvøroyri er umboðað av Hildigarð Jacobsen; samkoman í Hvalba av Jens Sofus Thomsen; samkoman í Vági av Kára Hammer og samkoman í heimbygdini av Porkeri av Jastrid

ikki geva teimum eldru mat, sum vit ikki høvdu troystað okkum at etið sjálvi, sigur Sunrid Olsen í Hvalba, sum er ein av næmingunum. Men hon sigur eisini, at mangan verður kanska ikki hugsað um, hvussu lítið