kríggj?" Hvør skal siga: Hatta ert tú sjálvur úti um - og tað var skítbýtt av tær! – Hetta leggur stein oman á eina byrðu, sum hjá mongum longu er tung - og tað er uttan iva við til at gera, at summir av

nú ein dagin, dóttir hennara var farin ein túr við hundinum, sum hon plagar, steðgar hon á við ein stein á gøtuni, har hon plagar at ganga. Hetta er á Kambsdali og tá steðgar ein maður í bili henni og spyr

Fyrstu árini tá nýggi kirkjugarðin lat upp vóru tað nevniliga ikki øll, ið høvdu ráð at keypa ein stein. - Á Svínaryggi er støðan øðrvísi, tí har er ikki alt skrásett. So har eru tað bara tær gravir skrásettar

harvið bjóða av í kappingini millum 10-mannaførini, eru: : Jón Nónklett , Kem Weihe , Ludvík Við Stein , Jóhan Hermann Slættalíð , Harald Fonsdal Johannesen, Hans Karl Jacobsen , Hilmar Sam Lamhauge , [...] Umframt Jón Nónklett eru so royndir rógvarar sum eitt nú Bogi Olsen, Hilmar Sam Lamhauge og Ludvík við Stein farnir undir fyrireikingarnar til nýggja róðrarárið. Jón Nónklett fjalir ikki, hvørjar ætlanirnar

um sjeytíðina í gjárkvøldi. Bilførarin var nevniliga so mikið óheppin, at viðkomandi koyrdi á ein stein, ið var dottin oman á vegin, upplýsir vakthavandi á løgreglustøðini. - Tá kavin og frostið tiðna,

hjúnabandið og kunnu fortelja øðrum, hvussu tey skulu liva sítt lív. - Hjúnabandið er heldur ikki ritað í stein, tí fert tú bara fá ár aftur í tíðina, kundu myrk ikki giftast hvítum í stórum partum av heiminum

Kristianstad Ró­bert Gunn­ars­son, Par­is Hand­ball Rún­ar Kára­son, Hanno­ver/​Burgdorf Snorri Steinn Guðjóns­son, Ni­mes Stefán Rafn Sig­ur­manns­son, Rhein Neckar Löwen Vign­ir Svavars­son, Midtjyl­l­and

Steingrímsson, stórmeistara, FM Rógvi Egilstoft Nielsen tapti við hvítum á triðja borði ímóti Hjørvar Steinn Gretarsson, stórmeistara, og á fjórða borði tapti IM John Arni Nilssen ímóti IM Guðmundi Kjartansson

og í tröini Á sandin og í kavan Skrivi eg títt navn Á hvörja síðu eg las Á hvört óskrivað blað Á stein í blóð á ark ella í ösku Skrivi eg títt navn Í gullvovnar ímyndir Á hermansins vápn Á krúnurnar hjá

kempaði væl, og dragnaði spakuliga á aftasta plássi. Nakað eftir 5 km, steig Marna harðliga niður á ein stein, og merkti ógvusliga pínu upp gjøgnum allan kropping. Hetta gjørdi, at hon valdi at gevast. Tá hon