og at hon varð ákærd fyri at royna at smugla hassj til Føroya. Orsøkin til, at málið mátti aftur í rættin í dag, var at Gunnvá Tróndardóttir Joensen fyrr ferð ikki vildi kennast við ákæruna um at royna at

manninum vil vera við, at tað er nátin ikki. Lógin sigur rættiliga greitt, at eigarin av jørðini hevur rættin til grøði og lunnindi hennara, men siðvenjan hevur í øldir verið, at nátar kundi ein taka, segði

fysiska ella sálarliga heilsan hjá kvinnuni er í vanda. Hinvegin eru tað felagsskapir sum vísa á rættin til lív, sum verður staðfestur í grein trý í Heimsyvirlýsingini hjá ST, har tað stendur at »Ein og

staðfest, at tað skuldi ikki verða ein rættur hjá teimum at fáa hjúnalagið signað í kirkjuni Men tann rættin fáa tey nú, bara kirkjan hevur eitt ritual til tað, og tí er hetta beint ímóti løgtingssamtyktini

megin deyðan í øllum førum. Slíkt sum náttarfriður til dømis er ikki nakar sjálvsagdur rættur longur. Rættin hava tey, sum ikki noyðast fram um morgunin. Noyðist her at endurtaka meg sjálvan um gravsteinin

norðurlondum. Hygg at TAKS-málinum. Har er Eidesgaard farin út við, at “TAKS hevur sum øll onnur rættin at royna eitt ivamál,” og at góður siður er ikki at leggja seg út í rættarmál. Her høvdu veruliga

Føroyum. Hetta er langt úti. Familjan býr ikki í Føroyum, men hóast hetta tekur skattavaldið sær rættin til at skatta persónin í Føroyum. (Hesin persónurin hevur ikki valrætt í Føroyum sama tíðarskeið

at standa saman og at øll eiga at gera sítt til at spara, og fer somikið langt sum at sáa iva um rættin hjá diabetikarum til stuðulin. Heini Gaard, blaðmaður, skrivar: »Er tað ein rættur hjá einum diabetikara

soleiðis, at føroyskir fiskimenn kunnu fáa tann pening, sum teir sambært løgtingslógum eiga allan rættin til.??Inntøkutrygd verður goldin við heimild í løgtingslóg no. 112 frá 29. desember í 1998 um minstuløn

einstaka. Sambært samskipanarfatanini skulu løgligar fyriskipanir hava til endamáls partvíst at tryggja rættin hjá tí einstaka til at taka egnar avgerðir um egna tilveru, og partvíst at skapa góðar og mennandi