Høvdu teir havt makt, sum teir hava akt, so veittraði Dannebrog framvegis á Tinghúsvøllinum. Men Gud havi lov, so finnast menn, sum líta á Føroyar, føroyskt og fólkið, sum her býr. Áki Andreasen
sum kemur, eins og hann, Simun av Skarði, gjørdi, tá hann segði: Eg nígi tí niður í bøn til tín, Gud: Hin heilagi friður mær falli í lut! Lat sál mína tváa sær í tíni dýrd! So torir hon vága ?av Gudi
av hesi orsøk leggur hann sektin á. ? Vit hava onki at óttast fyri hava vit okkara viðurskiftir við Gud í lagi, sigur Faruk og sýnir so tíðuliga, at hann óttast einki her í heimi. Hvørki vánaligar pengavánir
eyga, ikki tú tagnar við nakrans deyða, tó lat ikki tíðina fara burtur bert í stríði, lít tað vakra í Guds nátúru fríðu, tí einki, einki tú við tær fært í mold, frø teg yvir stjørnur og blómur her á fold.
sniði, sum tað hevur í hesi bókini«. Sætta vers í týðing hansara av sálminum »Op, al den ting, som Gud har gjort« ljóðar so: Hvat gat eg sagt, tá eygað sær; hvør stjørnuherar leiftra, hvør allar brosa blítt
er eitt ættarlið, sum langt síðani hevur góðtikið, at heimurin er absurdur, og at tey hava dripið gud. Men tey leggja ikki so nógv í tað, tí tey hava lært at liva við ringari samvitsku. Tey tíma ikki at
kristin og muslimar - um ikki øll runnin av sama bló:i so kortini í upprunaligu trúnni vi: áliti á sama Gud og Skapara. Nú skal eg ikki gera meg klókan uppá gudfrø:i og tílíkt liggjandi á væl hægri stø:i, enn
nú stendur undir børu, hetta: - Ingávlur var tann, sum hann var. Hann var ektaður, og hann lýsti av Guds trúnni. Tað var ikki bara nakað, sum hann segði. Lívið var avgjørt í tráð við tað, sum hann segði
uppvaksin í brøðrasamkomuni. Trúgv er ein nattúrligur partur av lívinum, og eg sendi eisini eina bøn til Gud, áðrenn eg skal svimja … um EB/Streym - Tað er kul, at teir klára seg so væl. Eg eri errin av teimum
seinastu tímarnar hjá pápanum (Stalin & Hitler, Alan Bullock, s.994): Dødskampen var forfærdelig. Gud giver kun en let død til de retfærdige. Han blev bogstavelig talt kvalt til døde,, medens vi så på
