fremtidige samfund skal bygge på de samme værdier, som vi altid har værdsat. Det skal ikke være et survival of the fittest-samfund, men et samfund, der bygger på solidaritet og mulighed for alle landets borgere

upp ella taka synd í sær sjálvum, erkvisni og veikleikar. Men tey hámeta rástyrki, frummegi, the survival of the fittest, raskleikan, frælsi, at liva í løtuni, náttúrukreftirnar, kríatúrini, knæbóndalívið

hann, magnaði hon tað, og troðka aðrar burtur, galt tað um«. Í bardaganum at fáa mann, er tað the survival of the fittest sum er galdandi. Ein orsøkin til, at Elsba er so út um alt mark altrá eftir at fáa

undarlag, heldur, at tað týdningarmesta hjá føroyingum at taka støðu til, er um vit ynskja ?The survival of the fittest? ella um vit vilja hava eitt samfelag, har pláss skal vera fyri øllum. -Vilja vit

Jack London, ávirkaður av bæði Nietzsche og Darwin, lýsir sum yvirmenniskja og umboð fyri hugtakið survival of the fittest. Skoytt kann vera uppí her, at týðiligur munur er á skrivingarlagnum í Fiskimonnum

bløð og bøkur, harímillum tann víðgongda liberalistin Herbert Spencer. Tað er hann við orðingini survival of the fittest. Tann sosialt sinnaði Ribolt er ímóti Spencer, og sigur seg ikki vera í iva um, at

Life). Fyri Hitler, sum var svorin evolutionistur, var tað bert eitt lítið stig at fara frá “the survival” (hini yvirlivandi (rasu) til “the dominance” (hini ráðandi rasu). Aftur og aftur goysti Mussolini