systir Alfred og Jens Petur Egholm. Tá ið Petur doyði skrivaði Ove Mikkelsen í Vági og Leif Waagstein um Petur sum sannan framburðsmann á fiskivinnuøkinum. Av yrki var Petur sjómaður, tók maskinm
frískligu luftina, upplivið mosavaksnað mentan, kennið regnið móti holdinum, kyssist aftanfyri ein stein og fáið lívið inn undir húðina! So romantisktur verður túrurin niðan á Slættaratind longsta dag lýstur
m og meginparturin av Sambandsflokkinum leggur saman við Fólkaflokkin, sigur Jógvan Sundstein. Hann heldur hinveing, at Sjálvstýrisflokkurin fer helst helvt um helvt í hvønn partin. – Miðflokkurin [...] fer helst ongan veg, meðan Framsókn má roknast við at fara borgarliga vegin, heldur Jógvan Sundstein, sum vísir á, at Jóannes Eidesgaard í eini tíðargrein hevur eftirlýst einum alternativi til
ini. Hesir menn, eins og allir fjallmenn í bygdini og Føroya landi, hava sett síni fingramerki í stein og tinnu síðani landnámið og fara um sína ódn stillisliga, men eisini við onkrum rópi av og á. Atferðin
skilir okkum sundur. Og hvat er serstakt fyri okkum her í Norðurlondum. Íslendska listakvinnan Steinunn Thórarinsdóttir (1955) og føroyska listakvinnan Silja Strøm (1987) skapa á hvør sín hátt nýggjar
Keypmannahavn, er føroysk. Kvinnan er Kristina Petersen, ættað úr Skálavík, fødd Olsen. Hon er gift Stein Petersen, sum er hálvur dani og hálvur norðmaður. Hjúnini, sum búgva í Haslev, eru bæði blind, og
valdsjúk, tí steig hann niður og fløkti málið, so at tey ikki longur skilti hvønn annan. Tá ið ein rópti stein, rópti ein annar kálk. Av hesum fekk býurin Bábel navn sítt, tí Bábel merkir fløkja, hurlivasi. Vit
valdsjúk, tí steig hann niður og fløkti málið, so at tey ikki longur skilti hvønn annan. Tá ið ein rópti stein, rópti ein annar kálk. Av hesum fekk býurin Bábel navn sítt, tí Bábel merkir fløkja, hurlivasi. Vit
vóru bara tvey systkin. Óli Jákup var gróthøggari, og hann gjørdi ein stein til Otto. Helst man Óla Jákup hava gjørt teir gravsteinar í kirkjugarðinum, sum líkjast hesum. Um Óla Jákup í Horni Óla Jákup [...] (1859-1934) av Argjaboða og Poul Hansen, (1860-1941) føddur í Havn. Poul var í ætt við teir við Stein í Havn. Hann var uppsitari á Hornagarðinum eina tíð, men tá ið telegrafurin kom til Føroya í 1906 [...] Umframt at vera musikari er Óla Jákup Hansen ein sera dugnaligur grótsmiður, og vakrir eru teir steinar, ið hann hevur høgt. Havnarfólk høvdu fegin viljað heiðrað hann á 60 ára degnum, um tey høvdu vitað
húsini, Kristnastovu, Tingstovuna, Kantórið, Villumsstovu, Ásbistovu, í Dali, Dávastovu, við Stein og Ísaksstovu, fluttu meg aftur í gamlar dagar, og eg mintist sovorðið, sum eg ikki helt meg vita
