høgan aldur og hava tað gott. Allir makarnir eru á lívi, og sera gott samanhald hevur altíð verið okkara millum, og er saknurin stórur, nú Jógvan er farin. Góðu Maja, Erika, Petur og Maia, Kristian og Sonja
Eisini kemur hann at greiða frá lívsstílbroytingum. 21:00 Endi Her hava tit møguleika at práta við okkara tryggingarrágevar, og eisini at seta spurningar til eitt hvørt Eitt sindur um Jóhannus á Rógvu Joensen:
hann soleiðis um dystin. – Vit spæla ein forferduliga vánaligan fyrra hálvleik. Vit koma ikki inn í okkara fyrsta press, vit tapa tvídystirnar á vøllinum, meðan teir stýra dystinum akkurát sum teir vilja
Tinganes umvælt og skipað í eini heild, so staðið kemur til sín fulla rætt sum fornminni, ið myndar okkara søgu og tjóðarsamleika, samstundis sum tað verður nýtt til stjórnarfyrisiting. Tað fer eisini at
hava havt virðing fyri í Løgtinginum, siga teir báðir. Teir staðfesta, at samkynd hava altíð verið í okkara samfelagi, tó tey ikki hava verið ein væl lýddur samfelagsbólkur. - Hetta eiga vit at fyrihalda okkum
Serlga er tað alifiskurin sum er okkara størsta útflutningsvøra, og eftir hana er tað uppsjóvarfiskurin. Eisini er tað áhugavert, at orsøkin til vøksturin ikki er økt útflutningsnøgd, men øktur
Í staðin burdi arbeiðsbólkurin brúkt sína orku til at farið niður í trupulleikarnar hjá teimum í okkara samfelag, sum vit longu nú vita, hava tað trupult, sigur Sonja Jógvansdóttir. Hon eftirlýsir, at
tá, var eingin sjóvarhiti yviri við Strond í dag. Málið snýr seg um at byggja land, at gagnnýta okkara egna tilfeingi, og at gera hetta burðardygt.
ikki tí vit vilja vísa, at vit tora. Vit vilja heldur ikki spilla nakran út. Vit vilja bert siga okkara hugsan um samfelagið, og tey evni, sum vit taka upp, siga Steen Rói og Ragnar. Teir báðir vísa á
eldraøkið. Og sum landsstýriskvinna kann eg ikki liva við, at ógvuslig inntriv verða gjørd í lívið hjá okkara gomlu, sigur Annika Olsen. Og sambært landsstýriskvinnuni kom kunningin um fráboðaðu sparitiltøkini
