nakrar tímar, sum tey vilja. Mala inni hjá hvørjum øðrum, spýta har tey hava hug, og fáa føroyskan mat og ikki týskar klumpar og franska sós. Afturvið syngja tey føðilandssangir um at ráða sær sjálvum.
Eisini var syrgt fyri bústaði, sum vóru telt, har 8 mans kundu búleikast. Teir skuldu gjalda fyri mat, men fingu fríar kokkar. Søkt varð eftir 800 monnum, men tað vóru bert 250 menn, sum søktu. Tí var [...] bleiv avruddað beinanvegin, tað syrgdu kokkarnir fyri. Tað kom fyri, at onkur kom aftaná og vildi hava mat. Men tað gekk ikki. Ein bleiv burturvístur úr leirinum, tí hann breyt seg inn í matbarakkina eftir
íslendingar Umframt mannfólkið, sum var á Bakkafjørðinum, var eisini ein hópur av konufólki, sum gjørdi mat, og sum annars tóku sær av tí húsliga, sum tørvur var á. Tað var sera gott samband millum føroyingar [...] okkum, og summar av teimum dugdu bara óføra væl, bæði at hava tað reint og nossligt inni og at gera mat. Onkur av teimum hevði verið á húshaldsskúla og lært matgerð. Tey seinastu árini høvdu vit føroysk
tidlig i Seng. Jeg bad ham saa tage Temperaturen for en Sikkerheds skyld, da jeg syntes han var saa mat. Han havde da 38,6. De paafølgende Dage laa han almindelig grebet af Influenza. Vi var kede af, at [...] hos Hans, saadan føler jeg ogsaa, at han følte sig lykkelig hos mig. Det er meget værd, nar man har matte skilles saa brat, at der ikke er noget Ord eller Gerning, man gaar og ønsker usagt eller ugjort. Vi
fram, sum ikki var so ofta at hoyra í apríl á hesum leiðum. Ein tíma eftir fráferð fingu vit heitan mat. Hetta var so aðru ferð hendan dagin, tí vit høvdu eisini etið á hotellinum. Maturin umborð var góður [...] eisini sást á tóma matsalinum. Á 3. klassa var so eingin, sum fekk sjóverk, og vit fingu so nógvan mat av 1. klassa, sum vit vildu hava. Koma til Havnar Triðja dagin koma vit við nakað av seinkan á Havnina
teir skiftast um at sova, meðan hinir máttu standa. Tsehay fann fram til, hvar hann var, og bar honum mat. Síðan var hann fluttur til ein bý, Asella, longri suðuri í landinum. Har roknaðu tey við, at teir [...] vóru ikki so galin, meðan onnur vóru ímynd av óndskapi. Ein dagin var tað ein ung genta, sum ongan mat hevði fingið, so eg gav henni av tí sindri eg hevði. Tá kom ein av hesum óndsinnaðu kvinnuligu vaktunum
pyntaðu tær frá gólv til loft. Tað er ein løgin atferð, tí tey høvdu knapt nokk klæðir á likaminum ella mat í búkinum. Tað var heldur ikki tær holur, ið man búðu í, ið man pyntaði, men aðrar holur, greiðir Henrik
at ættin var tann sama. So varð lensað í hálvan annan tíma eftir landi. Flestu høvdu ikki smakkað mat í 20 tímar. Tað einasta teir fingur fatur í, var ein kassi av mjólk. Mignonetta sum ein frelsandi
útróðarstøðir so nær fiskigrunnunum sum gjørligt. Her høvdu teir skúrar við koyggjum, kundu gera sær mat, og hvíla, tá møguleiki var fyri tí. Tann týdningarmesta útróðrarstøðin var norðast á Mainland, meginoynni
hoykonur um summarið. Tær komu úr Sørvági. Lønin var eitt lamb til heystar, umframt sjálvsagt innivist og mat. Eisini var tað eitt upplivilsi hjá teimum at vera eitt summar í Mykinesi. Tað var nógv at hoyggja
