ferðina upp og rann frá hinum, mátti slaka aftur og at enda gavst honum. Súsanna Skylv Sørensen hevði orku eftir, og seinastu umførini rann hon seg fram millum tær fremstu. Rennarin av Guersney, sum hevði
steypauppgerð, meðan B68 ikki hevði spælt dyst síðani næstsíðsta sunnudag. Síðstu løtuna setti B68 eyka orku inn í strembanini eftir at vinna øll stigini. Venjingarstøðan hjá Víkingi er ivaleyst eins góð, sum
sterkan almennan public service stovn, sum røkir sínar skyldur sum mentanar- og tíðindamiðil og nýtir orku sína til hesi endamál heldur enn við skattgjaldarans pengum at kappast við privatu miðlarnar um ein
tilhaldið er í gongd. Hetta meta fólk vera týdningarmikið, tí so hava brúkararnir av tilhaldinum meira orku til sín sjálvs, og vera tí frískari. Arbeiða víðari Fyri kortum kom fram, at Runavíkar kommuna hevur
fyrispurningar til landsstýrið, ber við sær, at aðalráðini og umsitingin sum heild noyðast at brúka nógva orku at svara fyrispurningum, og harvið verður orkan til at fyrireika lógaruppskot minni, og tað sigst
í hvørjari bygd ,og yvirfriðingarnevndirnar. Tað eru jú tit, sum hava síðsta orðið, ella hvussu? Orku hava vit fyri neyðini, men hon má kunna fáast upp á onkran annan máta enn at skemma okkara vøkru náttúru
ið hendi, má ongantíð henda aftur. Tað kann tí ikki annað enn undra, at samgongufólk nýta so nógva orku til ósemjur og markeringar í staðin fyri at standa saman sum ein maður. Undir slíkum umstøðum er tað
summarstevnurnar kring landið eru úrslit av neyvari fyrireiking, og tað eru fólk, ið leggja nógva orku í fyrireikingar og samskipan, eins og praktiska arbeiðið, meðan stevnudagarnir eru. Marita í Lágabø
men eisini við at hann í virki sínum samstarvaði við fyrsta floks menn, sum hann fekk at leggja alla orku sína í fyritøkuna. Eisini politiskt var Kjartan ein vinningur fyri land okkara. Hann var altíð fúsur
kappingin um best skikkaðu starvsfólkini herðist, og noyðast tey, sum seta fólk í starv, at nýta alt meira orku og pening til at lýsa eftir fólki. Men nú er vikarskrivstova sett á stovn, við júst við tí endamáli