r, tá lagið er hitt rætta. Harumframt hevur H71 í Kára Durhuus fingið ein venjara, sum dugir síni ting. Kári hevur ígjøgnum nógv ár vant ymisk feløg runt um í landinum, og sum oftast hevur hann fingið

verið ónøgdur við eitt ella annað. Tær flestu eru tó sprotnar burturúr tankum, sum eg havi gjørt, um ting, ið kann henda fyri ein og hvønn. At yrkingarnar eru skrivaðar yvir eitt hálvt ár, hevur eisini havt

hevur elt alt til ein ruðuleika. Býráðslimir eru ikki at sær komnir at teir tora at gjøgnumføra nøkur ting. Eg eri vanur at arbeiða skjótt og væl. ? Vit skulu minnast til, at bæði Leivur Hansen og Elin Lindenskov

útjaðaranum bøtast munandi. Tí vil eg heita á øll um at fara á val og seta ein sterkan Javnaðarflokk inn á ting. Gott val. Mamy Dahl Sørensen, valevni Javnaðar- floksins í Norðoyggjum

Rákið alla aðra staðni og serliga í Norðurlondum er, at fleiri og fleiri kvinnur verða valdar á ting. Hóast nógv fleiri mannfólk vórðu uppstillað til Fólkatingsvalið í Danmark herfyri, varð fimta hvør

aftaná. Tað kemur av tí, at nógvar knappligar støður koma í, sum ikki ber til at taka myndir av. Summi ting, t.d amboðini verða nógv vakrari sum tekning. Av tí at eg havi teknað flestu sjóferðirnar hjá Severin

fyrrverandi løgmaður er komin til, eftir at hugsa um valúrslitið í nakrar dagar. Marita Petersen kom á ting í 1988, men hesuferð stillaði hon ikki uppaftur. Í 1990 til 1992 kom hon í Landsstýrið og í 1992-1994

TAÐ at duga at lurta og taka ting til eftirtektar er ikki øllum beskorið. Oftani hava vit so fastlæstar meiningar, at dialogurin tænir ongum endamáli. Tað eru so eisini tey, sum onga meining hava um nakað

uppá. Vit kunnu fara út og geva lyfti um, hvussu vit skulu skipa eitt nú eldrarøkt, um vit koma inn á ting, men veruleikin er, at vit hava nakrar fíggjarligar karmar, ið vit mugu halda okkum innanfyri, og

Joensen helst tey einastu, sum heilt fullkomuliga eru sloppin undan at leggja inntøkulógir fram á ting. Tað eru tvær orsøkir til hetta. Onnur er, at tær báðar samgongurnar, ið sótu frammanundan, og sum