umstøður at arbeiða í, so at vit kunnu fáa fatur á bakmonnum og brúkarum. Vit fáa at kalla einki gjørt í okkara vanligu arbeiðstíð, tí tað krevur nakað eyka, sigur løgreglumaðurin. Í løtuni er hesin trupulleikin

tosa um hetta longu í fyrsta flokki her á fiskivinnuskúlanum. Síðani avgjørdu vit at gera hetta til okkara ársuppgávu 2. árið, greiðir Fríðleif frá. ? Vit hildu, at tað manglar ein tílík bók í Føroyum. Føroyar

somu tíðindasending, at hann fór møguliga at stuðla einari danskari stjórn, um hon m.a. viðurkendi okkara sjálvsavgerðarrætt. Hesi boðini trúgvi eg, at báðir Rasmussennarnir verða glaðir fyri at hoyra, tí

liðini av ítróttafólkum gangandi inn, og við metstóra talinum av luttakarum hjá Føroyum, smæddust okkara sjálvandi ikki burtur. Við vertunum frá undanfarnu leikunum, Gotlandi, á odda komu liðini inn, meðan

eisini í vanda. Í liðkappingini er støðan so sjálvandi tann, at Føroyar eru greitt á odda. Við øllum okkara skjúttum somikið langt frammi í røðini hjá einstaklingum, er munurin niður til næstu skjúttarnar

sonevndur seks-stig dystur, men tað mugu vit bara royna at skúgva til viks. Vit fara á vøllin at gera okkara besta. Annars heldur Magni, at gøtumenn eru so væl fyri, sum til ber, nú teir gera seg til at fara

einar. Eingin, sum hevur sæð annan hálvleik av føroyskum landsdystum í fótbólti kann ivast í, at okkara óføru garpar á fótbóltslandsliðinum kundu notið gott av betri umstøðum til rennivenjing. Til stuttleikar

sjónarmið fram. Hesuferð hevur ikki dult sini sjónarmið. Tey hava verið at lisið í bløðum, á heimasíðu okkara og á nógvum almennum fólkafundum, seinast á Ólavsøku tá m.a. eg sjálvur helt eina røðu. Hendan røðan

vit hava at virka undir, tí viðskiftafólkini vilja ikki betala okkum hægri farmagjald fyri tað um okkara kostnaðarstøði er hægri. Og at fara undir útlendskt flagg, er ein møguleiki, sum øll hava, sigur

sigur seg vera kristnan. Og tað er munur á at vilja vera ein kristin og at vera tað. Tað er ikki okkara egni mátistokkur, sum ger tann spurningin av. Avgerðina kunnu vit lesa í Halgubók. Men eisini her