eina urð, at hann fanst ikki. Tað segðist, at Rasmus, beiggi bóndan, mundi gjørt av við mannin, sum misti línuna, men fólk fekk lagt seg ímillum. Nógvar vanlukkur Tað hendu ótrúliga nógvar vanlukkur í Dímun
taka í taran og halda fast. Tað royndi hann eisini. Men tað var sjóvarfalsbrim og tí ókyrt. Hans misti tískil takið, og teir náddu ikki at bjarga honum. Hann varð seinni funnin sum lík og varð jarðaður
“krystallnáttina” 9. November 1938, sum inntil tá var størsti skipaði ágangurin móti jødum. Hanna misti eisini foreldrini og systir sína í týningarlegu, og hon var við at fáa somu lagnu sum tey. Hon var
til pápan. Men tá fekk Sofus at vita, at pápin var deyður ein mánaða frammanundan. Tá hevði hann misti bæði pápan og mammuna, 18 ára gamal. Poul Johannes minnist vegin koma saman. Hann varð gjørdur bæði
spreingja hendan steinin. Tað kundi merkja vanlukku. Men slíkum trúði hann ikki. Men tá ið hann misti alt, minnist eg mammu og onnur siga, at hevði hann ikki sprongt steinin hevði henda ólukkan ikki
arbeiddi til 1910, tá ið Kristian kanska avloysti hann. Hetta var Petur Jákup hjá Glyvasnikkaranum, sum misti foreldrini heilt ungur. Hann kom at búgva hjá mostir Kristian, Onnu Sofíu og C.C. Danielsen. Hann
vaksna fosturdóttir, Marin. Klæmint var ættaður úr Elduvík. Hann var mammubeiggi Marin. Tá ið hon misti mammuna, kom Marin til Havnar at vera hjá Klæminti og konuni. Marin giftist við Meinhard, son Jørgen
Andrass hjá Sjúrði við Gjógvará í Fuglafirði og Onnu Sofíu í Selvindi á Strondum. Av tí, at Mikkjal misti mammuna, tá hann var 8 ára gamal, kom hann til Oyndarfjarðar til gummu sína, Onnu Mariu í Tarti,
við H.C.W. Tórgarð. Teir vóru báðir upp í einum stiga, sum datt. Tá fekk pápi opið kraniubrot. Hann misti tó ikki vitið. Hann tók seg til høvdið og føldi, hvat ið var hent. Tá bað hann hinar lata seg liggja
avgjørt at flúgva inn á Trongisvágsfjørð, men nú vóru fjøll fyri. Flúgvarin vendi so knapt, at hann misti nógv av ferðini. Hann kom nú upp móti ættini, og hann byrjaði at fara niður móti sjónum. Vit hoyrdu
