pessimistisk, tí hvussu skal ein søga kunna enda væl, tá lívið er so tómt og meiningsleyst, sum tað er?, spyr Agnar Artúvertin. Gamaldags skrivistílur Ungi høvundurin dylur ikki yvir, at honum dámar lítið av

hetta komi eg aftur til. Sum nevnt í áðni: Hetta er ikki ein flaggrøða. Týska skaldið Berthold Brecht spyr í eini yrking frá tretivuárunum Til eftirkomararnar: Hvussu eru tíðirnar vorðnar tá ið eitt prát um

okkara stríð, ella er lønin ikki ein staðfesting av, at vit gera eitt gott arbeiði? Hvat fyri løn, spyr kanska onkur? Tey, sum einki arbeiði hava, halda ivaleyst, at tað at fáa løn, um hon er lítil, er

fólkið hevur ikki valt, at eftir­l­­ønirnar skulu skattast við inn­gjaldi.   Men hví slíka øsing, spyr onkur kanska. Er hetta ikki bara ein partur av tí vanliga politiska spælinum - ein til tín og ein

hansara, gongur og bíðar, og tíðin nærkast, at hon skal føða, kemur ein maður til hennara í dreymi. Hann spyr, um hann ikki kann fáa navnið á dronginum, sum hon fer at fáa. Hetta hendi tvær ferðir. Hon var undarliga

var farin úr skúlanum, ringir Sunneva, systkinabarn mammuna, sum er sjúkrasystir á hospitalinum. Hon spyr eftir eini eldri systir, um hon hevur hug at koma at arbeiða á gamla hospitalinum sum gongsgenta.

eggjar til pseudo-terapeutiskt uppíbland vegna óendaligum illgrunasemi. Tað er ikki til at halda út. “Spyr meg, um eg eri lukkuligur, og eg gevist við at vera tað”, segði erkaliberalisturin J. S. Mill ætlað

skuldi trúð tí, at mítt barnaheim skuldi koma at liggja mitt í einum handilsøki her uppi á Hálsi?, spyr Torkil Johannesen sum vaks upp her við Hoyvíksvegin

og eitt sindur av lívi í sjónum, so hann hættaði sær ikki at gera meira við hetta. Komin til Eiðis spyr Sigvald, um nakar bátur á útróðri var saknaður, men tað vistu tey einki um. Bjargaðir Sum tímarnir

handil­in. Mitens greiðir frá, at har kom genta at keypa hatt. Reyða rósu ynskti hon á hattin. Mina spyr, hvørju megin rósan skuldi set­ast. Gentan svaraði: »Mann­fólkamegin«. Tað var tann síðan, ið vendi