Anna V. Ellingsgaard anna@sosialurin.fo Tað vóru ikki stór orð, sum rockstjørna ella legenda, tú fyrst kom í tankar um, tá Ken Hensley trein inn á lítla pallin í Atlantis fríggjakvøldið í joggingbuksum

skrúvaðu seg niður í buskurnar, sum skuldu vera vátar, tá tú fór í tær, so tær sótu heilt tætt, sigur Anna Maria, dóttir Honnu, sum hevur liva við Joto næstan alla sína tíð. Listin í hásæti Joto var sum sagt [...] so fjar, at tað kundi ikki vera hugsingur um at fara í veitslu í einum slíkum kjóla, sigur hon. Og Anna Maria greiðir frá um kvinnurnar í Havn, sum vóru eitt fet djarvari enn tær á bygd. - Seinast í se

sjálvur triði av seks systkjum. Foreldrini vóru Petur á Lofti Heinesen, kongsbóndi úr Sandavági, og Anna Maria Malena Heinesen, fødd Johannesen, úr Hesti. Jens Pauli tók læraraprógv í 1956 í Danmark. Hann

gleðast um ymisk ting – summi fiska síl og onnur mála. Hetta er tað, sum eg gleðist um, og á ein ella anna hátt kennist tað, sum at tilverðan rapar, tá slíkt hendir, sigur Eyðun Dal-Christiansen. - Eg hgusi

Sjókafeini í Runavík. Øll eru hjartaliga vælkomin. Gullbrúdleyp Fríggjadagin 21. mars hava hjúnini Anna og Óli Steinberg Klaksvík verið gift í 50 ár. Dagurin verður hildin saman við børnunum. Gullbrúdleyp

yvir-verjandi, stýrandi ella atfinningarsom foreldur, hava størri sannlíkindi fyri at fáa trupulleikan. Anna Elisabeth Iversen, sálarfrøðingur - Eg havi altíð verið hugtikin av tatoveringum. Nú er tað vorðið

Pauli doyði tíðliga, og konan, Maria, giftist upp aftur við hoyvíksbóndanum Jógvani Húsgarð. Anna og Poul átt u fýra børn, Brynhild, Kjartan, Gunnar og Balla (Dánjal Paula). Kjartan doyði fyrraárið

til eina bót á túsund krónur ella í mesta lagi eina treytaða revsing uttan revsiáseting. Dómarin, Anna Eiriksdóttir, vildi hava tíð at umhugsa dómin, sum verður sagdur í komandi viku.

til eina bót á túsund krónur ella í mesta lagi eina treytaða revsing uttan revsiáseting. Dómarin, Anna Eiriksdóttir, vildi hava tíð at umhugsa dómin, sum verður sagdur í komandi viku.

minnist, at einaferð kom eg til at bróta ein lampuskerm. Tá ið omma hevði hug at harmast, segði tú: »Anna, lampuskermar fær man allastaðni«. Dugdi altíð so væl at siga tað. Mær dámdi so væl, tá tú sat við