Søgur sum als einki hald var í. Men tað er nakað, ið vit sum familja hava upplivað fyrr, tá dóttir okkara var sjúk, so tað at fólk gjørdu sínar egnu gitingar var nakað, vit kendu alt til, sigur Elis, sum

loysn fyri hesum báðu risaverkætlanum, Skálafjarðartunlinum, og Sandoyartunlinum, so hava vit gjørt okkara til at flyta Føroyar risafet á leið fyri samanrenningini av oyggjalandinum Føroyar. Sigi samfelt

megnar at gera verkætlanir til veruleika, ið veruliga hava týdning um vit meina nakað við, at raðfesta okkara ungdóm, útbúgving, trivna og at fáa fólkavøkstur aftur í Føroyum. Hetta er veruliga ein av teimum

alment. Persónliga kenni eg tygum ikki, men havi hoyrt tygum umrøddan av brøðrunum innan samkomur okkara sum ein álvarsaman trúgvandi mann. Og eri eg tí so mikið meiri bilsin við, at tygum hava skrivað

eru óivað heldur ikki ætlaðar sum vísindaligir tekstir. Hetta er ein spurningur um, hvussu vit laga okkara samfelag, har rúm skal vera fyri okkum øllum. Tað er eftir mínum tykki himmalrópandi naivt at argumentera

serverað við annarleiðis samansetingum. - Tað eru onkrar mýtur um gourmetmat, sum framvegis liva væl í okkara landi. Fólk eru bangin fyri, at tað er ov dýrt, tey blíva ikki mett, tey halda seg ikki vita, hvussu

tikin av skránni. - Eg haldi avgjørt, at tað átti at verið rúm fyri slíkari sending. Í grannalondum okkara síggja vit jú eisini, at hetta ikki eru sendingar, sum missa áhuga og fólkatekki, hóast tøkniliga

meinigu á vinstravonginum bíða eftir kulturellu fínelituni, hevur amerikanski ovastin tosað. Tað hevur okkara ikki. Sum hini bíðar hann. Hann bíðar eftir sínum skrivstovuráðgevum, sum aftur lurta eftir mein

at rinda sær tær 360.000 krónurnar, ið hann var dømdur at gjalda sær. Teksturin varð prentaður á okkara síðu 2. Eftirfylgjandi hevur Eyðun Jacobsen sagt seg angra orðini. Eivind Jacobsen sigur í sínum

eisini, at seinastu árini, vit hava havt styrkiskappingar í Føroyum, eru fólk farin at taka okkum og okkara ítróttargrein meira seriøst. Tað sæst eisini, tá kappingar so sum Føroya Sterkasti eru, tí tá klára