Poulina Sofía var ættað úr Funningi. Hon kom til Havnar at arbeiða á eini embætisskrivstovu. Her hittir hon tann 13 ár yngra Jóannes Lambaa, og tey gerast góð. Hvussu var og ikki við skúlaskapi hjá ho

ábyrgd at fáa tað í jørðina. Hann ber tað burtur í myrkrinum út um býin, út um ánna og niðan undir ein stein kirkjubømegin Sandá. Hann vaskar tí lítla gentubarninum í ánni og leggur tað í ein løriftsposa. Har

ar. Jógvan er á skránni leygardagin 10. apríl, kl. 11.00 á Senu 3, har hann skal tosa við Jesper Stein Larsen um krimisøguna "Korsmesse", sum forlagið Torgard gav út í november í fjør. Temað fyri stevnuna

Lervig, av Regni í Leirvík, dóttir Hansinu, ættað úr Sjóvartúni á Skála, og Jógvan Lervig, uppi við Stein, úr Leirvík, og Alex Sevdal úr Fuglafirði, sonur Jóhannu Sofíu, ættað úr Skúvoy, og Poul Johannes

hann til 1993. Jógvan Sundstein var havn­ar­maður. Foreldrini vóru Hanna Jensen (á Dul) og Hans Sund­stein, sum í mong ár var sjó­mans­skúla­lær­a­ri. Tey fingu seks børn. Jógv­an var elstur, og so vóru fimm [...] Mar­jun (1947-2022). Margretha býr í Dan­mark, hinar búðu í Føroyum. Eftir skúlan fór Jógvan Sund­stein í læru í Sjó­vinn­u­bank­a­num. Seinni tók hann HD í roknskapi í Keyp­manna­havn og seinni grann­

hann til 1993. Jógvan Sundstein er havn­ar­maður. Foreldrini vóru Hanna Jensen (á Dul) og Hans Sund­stein, sum í mong ár var sjó­mans­skúla­lær­a­ri. Tey fingu seks børn. Jógv­an var elstur, og so vóru fimm [...] Mar­jun (1947-2022). Margretha býr í Dan­mark, hinar búðu í Føroyum. Eftir skúlan fór Jógvan Sund­stein í læru í Sjó­vinn­u­bank­a­num. Seinni tók hann HD í roknskapi í Keyp­manna­havn og seinni grann­

arbeiðir við eini fløguútgávu við ymiskum barnasangum. Uttanfyri húsini hjá sær hevur Jógvan ein stein, har ein yrking hjá honum er málað uppá. Hann hevur eisini gjørt eitt lag til yrkingina. Mín seinasti

Oyndarfjarðar kirkju og var sjaldsamt at sita undir lestrinum t. d. jólakvøld, tá ið Elsa í Húsi, Fía við Stein og Dunga Oluffa sótu í sínum stólum við sínum miðaldarliga hugburi, meðan Skúla Jákup las. Her var

bara góðar gerðir. Fía við Stein sat í sínum heilaga heimi og smánikkaði. Ella var hon sovnað? Nei, eingin kann sova jólakvøld í Oyndarfjarðar kirkju undir takskegginum við Stein. Tað ber ikki til. Knappliga [...] og hon við hann, at her var skinni ikki undan aðrari lon enn við Stein. Fía brosaði og vætturin brosaði. Øll í kirkjuni í durinum við Stein vendu sær á og brosaðu.. Øll sóu vætturin og hvussu Fía lýsti í [...] og hann var við hvørjum mansbarni, sum sat undir bitunum í Oyndarfjarðar kirkju jólakvøld. Fía við Stein sat á triðaftasta beinki konufólkamegin. Hon var sum ein stólpi høgd úr einum ævintýrakendum heimi

og brosaði upp í andlitið á Elsu í Húsi, Magninu, Dunga Oluffu, Ellu á Breyt, Henriettu og Fiu við Stein. Merkiligt, at Jesuspápi eisini skuldi vera góður við gamlar gentur, sum vóru grenjutar og formanaðu [...] var bara við tí góða orðinum. Formanaði ongan. Hon var so mild sum einglarnir á markini. Fía við Stein sat í tí ljósabrúna sjallinum og njóðraði teir donsku jólasálmarnar í einum fløktum duri, sum eg ikki [...] og nú sást bert eitt svøvntungt fjes koma undan. - Oluffa, hvussu hevur Elsa í Húsi tað og Fía við Stein? Eg síggi tær sita í kirkjuni næstan hvønn sunnudag, somuleiðis teg og Henriettu?. ? Munnu tær ikki