Áðrenn hann endaði við at lesa upp eitt sálmaørindi eftir Gudmundi Bruun, ynskti hann øllum, sum varða av vinnulívinum í Tvøroyrar kommunu, eina bjarta framtíð. - Ofta skulu tung tøk takast, og tá krevst
hava fyri at skapa eitt gott lív fyri fólki við menningartarni. Eru pedagogar og mynduleikar, ið varða av økinum, nóg tilvitað um og til reiðar at virða rættindini hjá okkara menningartarnaðu medborgararum
at eingin var við sviðusoð. Tað var soleiðis við Peturi, at hóast hann fekk sína egnu familju at varða av og fjálga um, varð nóg mikið eftir til okkara við. Tað var rúmsátt í hjarta hansara. Tá ið ein
leitingartúrurin hjá Christiani í Grótinum og Norðborg herfyri, sum Kristian Martin Rasmussen og synir varða av. Í samrøðu við Sosialin segði reiðarin, at skipini leitaðu eftir svartkjafti í eina viku, og bara
vestanfyri Írland. Samráðingar Í dag og í morgin verða samráðingar um makrelin millum strandalondini, sum varða av hesum tilfeingi, og hesir fundir verða hildnir í Føroyum. Atli Hansen sigur, at londini á fundinum
helt Justinus Eidesgaard, at ein grunnur sum Mentanargrunnur Landsins hevur alt ov nógv ymisk øki at varða av. Hann sá fyri sær ein munagóðan grunn, sum hevði til uppgávu at fíggja bókaútgávur og onki annað
vinarlag, samanhald, sunna kapping og oyggjasamfeløg, Synd við regninum Ætlanin var, at setanin skuldi varða í tríggjar tímar, men tað var kvett burtur av, tí veðrið var heilt einfalt ikki til eina langa setan
rør og blikksmiður. Verkstaðsleiðari tá var Martin Vilhelmsen, sum í dag býr í Brøttubrekku - undir Varða. Martin kom í læru í 1935, men mátti gevast í 1970 vegna sjúku. Hann verður 88 ár í oktober í ár.
ein alt ov ógreið útmelding frá landsins myndugleikum. Hetta er ein orsøkin til, at tey fólk, sum varða av hesum arbeiðsplássum, stundum kenna seg ótrygg, segði formaður Sambandsfloksins. Altjóðagerð Ein
uppaftur: ”Hví koma við einum páfunnum føroyskum? Vit hava esperanto...”, sigur Heðin Brú. Vit skulu varða um málið. Men vit skulu ansa eftir, so málið ikki verður ov konserativt og stirvið. Málið er altíð
