føroyska samfelagið sagt teimum, at vit hava ikki brúk fyri tær – eins og tá vit senda ungdómin uttanlands at lesa. Konkret boð uppá, hvat vit skulu gera her og nú, tað hevði verið munin frægari enn
við hini børnini, og ikki minst við abbabørnini – øll somul, bæði tey, sum búgva her á landi og uttanlands. Sama ger, hvussu langt er ímillum, at vit síggjast, sama vinalag og kærleiki, og vit tosa saman
til at bjóða teimum ungu eitt val, sum er eitt val millum at fáa sær eina útbúgving heima ella uttanlands við nøkunlunda somu fortreytum, og latið okkum sum samfelag fáa eyga á, at tað eru ikki øll, sum
fyri ein lagaligari prís enn vanligir fylgjarar. Bill Justinussen helt, at læknar, sum senda fólk uttanlands í viðgerð, eiga eisini at vera liðilig og at hugsa um, hvat er rímiligt í hvørjum einstøkum føri
fiskaður av føroyskum skipum við føroyskari manning og tilvirkaður á føroyskum virkjum. Um skip landa uttanlands ella til útlendsk móttøkuskip, so eiga tey at verða kravd eftir einum avgjaldi, men um fiskurin
Var í Póllandi á jólum. Sum altíð, tá eg eri uttanlands jólaaftan, fór eg í kirkju. Ikki av átrúnaðarligum fjøtrum, eg eri langt síðani givin at trúgva upp á jólamannin og aðrar forniskar menn. Eg upplivi
ið eru langtíðar arbeiðsleys, og tað er ein trupulleiki. - Tað er varpað nógv ljós á, serliga uttanlands, og vit hava roynt at hugt eftir, hvussu støðan er her heima hjá okkum. Vit hava staðfest, at vit
mi, eigur vinnubygningar fyri fleiri hundrað milliónir, eigur stóran part í okkara uttanlands ferðafólkasigling, eigur fleiri hotell í høvuðsstaðnum. Tí hevur tað sjálvandi týdning
okkurt annað. Hjá okkum tekur tað longri tíð at fáa postin, og harvið svarið frá lærustovnunum uttanlands. Tað ger, at vit eru nakrar dagar seinni enn hini at søkja tey leysu plássini. Tí ræður um at skunda
Nei, alt ov lítið. Eg kundi hugsa mær at ferðast tvífalt so nógv. Sjálvandi, eg eri nakrar ferðir uttanlands um árið, men tað er sum oftast í arbeiðsørindum. Hvat er besta frítíðarmál tú hevur vitjað? Vit
