á Kamarinum í Gríms Kambansgøtu. Tað er bert hann og dóttir hansara Sigrid (1914-1993), sum hava stein. Men her liggja eisini Jákup, Sigga og kanska okkurt av børnunum. Sigrid er vist seinasta fólk, sum
er neyva vitanin, sum Rolf Guttesen nú letur okkum fáa lut í eftir at hava vent og kannað hvønn stein úti á Tinganesi. Løgmaður leggur afturat, at í gerandisdegnum hugsa vit nokk ikki so nógv um, hvussu
í bløðunum um teir ovurhonds stóru bústaðartrupulleikarnar, hjá skúlanæmingum í Havn. Hví leggja stein omaná byrðu og leggja enn størri trýst á bústaðarmarknaðin í Havn við einum skúla afturat? Hinvegin
sanginum eru Ágota Joó á piano, Ásgeir Gunnarson á harmoniku og Gunnar Ingi Gudmundsson spælir bass. Steinn Erlingsson syngur solo. Keflavík og Miðvágur eru vinarbýir og tá ið íslendska ferðalagið kemur við
okkum, at tað nyttar onki at fara til Danmarkar at lata tjóðveldið rópa uppá kalk og sambandið uppá stein. Tá verður framvegis sum í Babylon. Javnaðarfloksins støða er valmatematiskt hin sama. Fáa vit umboðið
fingið skjalprógvað, at heldur enn at fjálga, smæddust teir ikki fyri við vitandi og vilja at leggja stein oman á byrðu. Hvørki embætisverkið danska ella politikararnir, hvørki borgarligir ella sosialistar
hann varð liðugur við sína framløgu handaði hann Jógvani við Keldu, borgarstjóra í Klaksvík, ein stein frá seinastu spreingingini undir Hvalfirði, og við steininum fylgdu orðini: Tað er tekniskt og
tingini, tey gera her. Verkstaðið er deilt upp í tríggjar deildir við hvør sínari rávøru - fitistein, stein og bein/horn. Eini 20 listafólk eru knýtt at hesum verkstaðnum og hava hesa heimavirkislist sum h
Føroyar ikki eru partar av avtaluni, meðan fleiri smátjóðir sum eitt nú Luxembourg og Liechtenstein, eins og Norra og Ísland, hava inngingið samstarv. Harafturat eru eisini fleiri lond, sum ikki eru
fasinatión av linjum. Tær tríggjar myndirnar við felagsheitinum Andlit minna mest um andlit, høgd í stein, og munurin teirra millum er í grundini bara, at onkur skákar sær eitt vet til síðis. Tað er nokk
