hevði tekningar ella viðmerkingar um Óla Jákup, var lagið ringt á honum. Skáin sær soleiðis út: Steinbjørn O. Jacobsen, bjóðar vælkomin Klaksvíkar Hornorkestur spælir nøkur løg. Steinbjørn O. Jacobsen
hvussu er hava fleiri fólk í Norðurjyllandi, sum arbeiða hjá norskum fyritøkum, fingið tilboðið. Stein-Erik Linna, sum stendur fyri arbeiðinum at útvega norskum fyritøkum arbeiðsmegi úr Norðurjyllandi
peningin – tú hevur jú fulla heimild til tess! Eitt afturat: Vælsignaðu samgongutingfólk, leggið ikki stein omaná byrðu hjá teimum, sum skulu taka sær av okkara gomlu. Tað, sum gongur fyri seg nú, er so langt
húsini, Kristnastovu, Tingstovuna, Kantórið, Villumsstovu, Ásbistovu, í Dali, Dávastovu, við Stein og Ísaksstovu, fluttu meg aftur í gamlar dagar, og eg mintist sovorðið, sum eg ikki helt meg vita
vóru bara tvey systkin. Óli Jákup var gróthøggari, og hann gjørdi ein stein til Otto. Helst man Óla Jákup hava gjørt teir gravsteinar í kirkjugarðinum, sum líkjast hesum. Um Óla Jákup í Horni Óla Jákup [...] (1859-1934) av Argjaboða og Poul Hansen, (1860-1941) føddur í Havn. Poul var í ætt við teir við Stein í Havn. Hann var uppsitari á Hornagarðinum eina tíð, men tá ið telegrafurin kom til Føroya í 1906 [...] Umframt at vera musikari er Óla Jákup Hansen ein sera dugnaligur grótsmiður, og vakrir eru teir steinar, ið hann hevur høgt. Havnarfólk høvdu fegin viljað heiðrað hann á 60 ára degnum, um tey høvdu vitað
valdsjúk, tí steig hann niður og fløkti málið, so at tey ikki longur skilti hvønn annan. Tá ið ein rópti stein, rópti ein annar kálk. Av hesum fekk býurin Bábel navn sítt, tí Bábel merkir fløkja, hurlivasi. Vit
valdsjúk, tí steig hann niður og fløkti málið, so at tey ikki longur skilti hvønn annan. Tá ið ein rópti stein, rópti ein annar kálk. Av hesum fekk býurin Bábel navn sítt, tí Bábel merkir fløkja, hurlivasi. Vit
Keypmannahavn, er føroysk. Kvinnan er Kristina Petersen, ættað úr Skálavík, fødd Olsen. Hon er gift Stein Petersen, sum er hálvur dani og hálvur norðmaður. Hjúnini, sum búgva í Haslev, eru bæði blind, og
skilir okkum sundur. Og hvat er serstakt fyri okkum her í Norðurlondum. Íslendska listakvinnan Steinunn Thórarinsdóttir (1955) og føroyska listakvinnan Silja Strøm (1987) skapa á hvør sín hátt nýggjar
ini. Hesir menn, eins og allir fjallmenn í bygdini og Føroya landi, hava sett síni fingramerki í stein og tinnu síðani landnámið og fara um sína ódn stillisliga, men eisini við onkrum rópi av og á. Atferðin
