á húsagang, um tey svaraðu hvørjum sítt? Endamálið við hesi avdúking er ikki at leggja løgmann undir nakað kriminelt, tí tað er ikki kriminelt, at tínar ætlanir miseydnast, at tú ikki dugir
umhugsað og undirbygd, at tú fært ikki teg ikki at trúgva góðu intentiónunum, sum verða brúktar sum undanførslur. Tað ljóðar helst sum søtur musikkur hjá mongum, at alt skal verða bíligari og effektivari
ikki hava dirvi ella hegni til at fáa skipað viðurskiftið á fjølmiðlaøkinum. Kringvarpið undirgrevur lýsingarmarknaðin við at selja lýsingar, samstundis sum stovnurin er ein skattainnkrevji
Rógvi um at bryggja brennivín og sterkt øl í Føroyum. Hetta er eitt mál, sum helst hevði komið undir »etisku málini« – sum slík mál verða kallað, har samgongan fær trupulleikar við einstøkum [...] 1998, tó at flokkurin kann tilskriva sær eina pena framgongd, og Framsókn fær so mikið stóra undirtøku, at flokkurin kemur á ting við somu styrki, sum Sjálvstýrisflokkurin, sum missir nógv
maður skal manna vinnuliga nevnd við almennum umboðum, so er einki argument fyri at víkja undan javnstøðulógini. Embætis(manna)veldið megnar eins væl at finna skikkaða kvinnu sum mann
til, at vit eru nógv ríkari, enn vit gera okkum greitt. At vit í undirgrundini eiga tilfeingi, sum heilt kunnu broyta grundarlagið undir okkara samfeløgum. Ikki tí at pengar og handlig virði skulu
eru yvir fýra milliónir krónur hetta valskeiðið – pengar, sum landsstýrisfólkini sleppa undan at gjalda skatt av. Sama skipan er eisini galdandi fyri øll tingfólk uttan fyri Havnina. Tey
skal forkoma hesum møguleika. Men vit hava sæð slíkt fyrr, eitt nú tá Tjóðveldi hálaði teppið undan Anfinni Kallsberg og harvið forkom fullveldissamgonguni endaliga. Tað verður áhugavert
hann fegnast um at hava ført Fólkaflokkin til størsta valsigur síðani 1943 – burtursæð frá undantaksvalskeiðinum 1994-98. Hesaferð varð slóðað væl fyri Jørgen Niclasen. Jacob Vestergaard
ordri upp á eina millión fer úr einum aðalráð, uttan at landsstýrismaðurin setir sína undirskrift á? Tá fyrrverandi landsstýrismaðurin sigur, at hann als onga ávirkan hevur á, hvussu
