, Klaksvík, eina dóttur. Hon var 53 cm. long og vigaði 3580 gr. 1. nov. fingu Nelly B. Christiansen og John K. Clothier, Argir, eina dóttur. Hon var 55 cm. long og vigaði 4650 gr. 2. nov. fingu Maria og [...] Dam, Streymnes, eina dóttur. Hon var 49 cm. long og vigaði 3320 gr. 6. nov. fingu Vivian Pettersen og Óla Jacob Estbú, Sandur, eina dóttur. Hon var 52 cm. long og vigaði 3300 gr. 6. nov. fingu Durita Biskopstøð [...] Abrahamsen, Strendur, eina dóttur. Hon var 51 cm. long og vigaði 2800 gr. 8. nov. fingu Morensa og Edmund Thomsen, Leirvík, eina dóttur. Hon var 51 cm. long og vigaði 3050 gr. 9. nov. fingu Anna Hansen og

arbeiði, lá fram um alt í løgtinginum, men eisini landsstýrið átti at gjørt løgtingið vart við, at ov long tíð var gingin, verður staðfest. Frágreiðingin vísir umframt hetta, at landsstýrismálanevndin, sum

fingurin á pulsinum. Og hesum kann Løgtingið ikki renna undan, tí Løgtingið er játtandi myndugleikin, og long tíð gekk, áðrenn játtandi myndugleikin ásannaði hetta, og vit fingu bygt upp eina veruliga miðfyrisiting

var tað seinna málið, sum fekk vøkru orðini fram í yvirskriftunum. Eftir at Harald Brattbakk hevði longt eitt innkast til Toda, skallaði føroyingurin bóltin fram við verjuni, rann ígjøgnum, og við einum

kappingina. Ímóti endanum var hann møguliga ov tryggur, tók nógvar skjótar javnleikir, men kappingin er long og krevjandi og tí er tað væl skiljandi at ein tekur sær av løttum av og á. Eins og John Arni, fekk

gestarøðarunum var borgmeistarin í Havn. Hann segði á hesum fundi, at nú fór ikki at ganga alt ov long tíð, so vóru eldraíbúðir klárar at flyta inn í. Í Degi og Viku sama ár síggja vit stjóran í Húsal

býráðið metir vera ráðiligt at seta av til arbeiði. Harvið hevur ein og hvør møguleika at síggja hvussu long tíð gongur, til ymisku arbeiðini kunnu gerast. Sjálvandi kunnu broytingar stinga seg upp í slíkari

okkara ungdómi. Fótbólsvøllurin er eitt annað mál, eg ætli mær at arbeiða fyri. Her hevur gingið alt ov long tíð, fyri at gera umstøðurnar betur. Vøllurin kann ikki brúkast tá ið tað regnar illa, og her má ein

peningaliga, hjá mongum familjum. Eitt stovnspláss til eitt eldri fólk kostar nógvan pening, og bíðitíðin long. Neyðugt er, at biðja um pláss fleir ár frammanundan. Um nú peningurin fylgdi teimum gomlu, t.v.s

gjørd, sum áttu at verða gjørd á annan hátt, men samanumtikið má sigast, at hóast burðartíðin var long og strævin, er barnið er vakurt. Nú mugu vit bert ansa eftir, at tað veksur seg uppaftur vakrari.