ímillum, har júst eins og heima hjá okkum sjálvum. Sitandi fjálg og væl til passar vi: einum temunni framman fyri sjónvarpinum ver:a vit dag og dagliga so miki: fó:ra: vi: ney: og elendigheit, at vit, sum frá

íleggjari sum Tryggingin vildi mett, at vit fingu sum mest burturúr teimum einskiljingum, sum eru fyri framman. Tað er ringt at siga yvir ein kamb, tí fyritøkurnar eru so ymiskar. Men tað mest týdningarmikla

líktist mongum av teimum undanfarnu. Tó var kortini ein broyting, tí ein nýggj uppgáva lá fyri framman: At seta eitt nýtt starvsfólk inn í arbeiðið í eindini. Hetta arbeiðið fevndi millum annað um at

fullsettur legði frá landi í Havn, og sangurin rungaði um skipið í eini spennandi væntan av tí, sum fyri framman lá. Eftir skjóta og hugnaliga siglitúrin inn á Runavíkina var tað um at skunda sær í bussarnar, ið

sum eitt vatnlás. Hann stendur opin, so at vatnnøgdir, sum savnast í garðinum kunnu renna út, men framman fyri ventilin liggur ein vatnlásfunktión - eisini nevnt ein oljuskiljari - sum kann taka ímóti olju

spennandi at fara at lurta eftir teimum hetta kvøldið, sjálvt um eg hevði hoyrt teir fleiri ferðir stutt framman undan m.a. á Margarinfabrikkini. Sigast kann beinanvegin, at ljóðið var av f...... til. Har hoyrdist

av tornum og settu honum á høvdið og góvuhonum ein sevlegg í høgru hondina; og teir fullu á knæ framman fyri honum og hildu hann fyriháð og søgdu: »Heilur og sælur, tú, Jøda kongur!« Og teir spýttu á hann

havt til viðgerðar á evnisdøgunum, sum verið hava ? og teimum, sum sambært ætlanini liggja fyri framman. - Fyrstu evnisdagarnir høvdu yvirskriftina, "Alheimsgerð - møguleiki og hóttan", og eg haldi, at

teir stóru flokkarnar her á landi taka lógvatak saman, nú stórar altjóða avbjóðingar standa fyri framman. Tað ræður um at samla heldur enn um at spjaða kreftirnar segði Kallsberg eftir valsigurin. Vit kunnu

ógvuliga skjótt ikki vera Guds. Prædikan er Guds orðleysa samrøða við okkum, tá ið vit opna sinnið framman fyri einum sum talar Guds orð. Prædikan er lykilin til Gud í okkum sjálvum og gevur seg til kennar