og viðurkenna, at nú vóru Føroyar ikki longur í ríkjasambandi við Danmark eins og higartil, og tað bar við sær, at vit skuldu gera ein nýggjan sáttmála við Danmørk um samvinnu á hesum nýggja grundarlagi
og viðurkenna, at nú vóru Føroyar ikki longur í ríkjasambandi við Danmark eins og higartil, og tað bar við sær, at vit skuldu gera ein nýggjan sáttmála við Danmørk um samvinnu á hesum nýggja grundarlagi
oljutanga á Hulki, og her selur hann kol og olju til skipini. Hetta virksemi hevur hann til seinni heimsbardagi brestir á. Valdemar var yvirhøvur væl lýddur sum ein góður arbeiðsgevari. Á Strondum varð hann
Isak, vor ældste Søn, stilfærdig og rolig var. Den yngre var sine Forældres Lyst, han Navnet Edmund bar. Skipperen var min Fostersøn, jeg aldrig ham glemme vil. Med ham droge mine Sønner to, jeg altid dem
Distrikt C, sum »Vestenfor Frederiksvaag (Vágsbotn) og Arge.« Ole sat í nevndini inntil 1897, tá ið hann bar seg undan afturvali. Tá hevði nevndin árið frammundan søkt um statsgóðkenning. Óli Mortensen var eisini
hvønn sunnumorgun brynjaðu okkum út at fara í kirkju. Og so settust vit so nær orglinum, sum til bar. Vit gingu allir til klaverundirvísing, og mangt forvitnisligt var at síggja og hoyra á orgulloftinum
ikki slapst longur. Hóast spælið hjá B36 sum so sá fínt út og í løtum var stuttligt at hyggja at, bar tað ongan veg, tí hugflogið hvarv, tá tað ráddi um at finna avgerandi sendingarnar, ið kundu skræða
Flemming Olsen. Eina ferð settu teir tó upp á Skarvanesi, men so funnu teir uppá at tynna lýsið, og tá bar væl betur til. Eisini í meinigheitshúsinum og arbeiðsmannafelagnum Niels var eisini virkin í kirkjuligum
myndugleikarnir løgdu á teir við blámusoppakanningum í somu øði, sum teir hava gjørt í Hoydølum. Tað bar til í 25 ár Havi sjálvur arbeitt í Hoydølum í nógv ár, havi undirvíst óteljandi tímar í Gamla Húsi
málið, og tvær ferðir raktu teir á heimaliðnum stólpan. At heimaliðið flutti nógv fólk fram á vøllin bar við sær, at vánirnar fyri snarálopum vóru góðar hjá EB/Streymi, sum tvær ferðir tók av og harvið vann