trívast. Sum stjóri fari eg at leggja meg eftir at lurta eftir tí, sum næmingar og lærarar hava upp á hjarta, men samstundis eri eg ein persónur, ið dugir at halda eina ávísa frástøðu og taka avgerðir, sum

øðrvísi. Fjølbroyttar dygdir Omma hevur nógvar eginleikar, sum eru merkiliga andsagnarfullir. Hon er hjartalig, men ikki øgiliga sentimental. Hon ber við sær virðismikil grundvirðir úr eini aðrari tíð, men er

hátíðariliga við einum sera vøkrum preludium, útsetting fyri horn og orgul av aldargamla sálminum, Mitt hjarta tilhald hevur – har Andras Sólstein spældi uppá cornet, meðan Jóhanna Jóhannessen hevði orgulfylgjuspælið

tað kenslurnar, sum talast skal til. Sagt øðrvísi, so er tað at okkurt kemur frá einum hjarta til eitt annað hjarta. Tað, sum hevur størstan týdningin má jú vera at vera elskaður.” Hetta er óivað júst

øðrum loyvi til at taka støðu í lívsins stóru spurningum, eina við útgangsstøði í, hvat mítt egna hjarta, kenslur, tráðan siga, ella hvat er “inn” í tíðini. Tí sum Jeremia profetur sigur: “Svikafult er [...] sum stimbrar kristinlívið og kristnu virðini her á landi og út um heimin. Til seinast vil eg av hjarta taka undir við tjóðsanginum, og gera eftir triðja ørindi: “Eg níði tí niður í bøn til tín, Gud: Hin

sang hon sangir um kerligheit og um erotik yvirhøvur...' Jú, tann stóra fjøldin sang við av øllum hjarta, meðan summi tóku undir arm og vaggaðu í takt við sangin. Óneyðugt er at siga, at lagið var avbera

situr hon við blýanti og pappíri, klár at skriva sálmanummrini niður, og so syngur hon við av fullum hjarta. Tað ger hon eisini, tá guðstænasta er í Útvarpinum sunnumorgun. Og í sjónvarpinum fer heldur ikki

eri eg sera takksamur fyri. Kann ikki lýsa tað nokk við orðum, men er goymt væl í mínum minni og hjarta. Orð eru so fátøk, men á hendan hátt fái eg sagt 1000 takk á hesum sinni. Ein sangur, sum eg haldi

heilskapt fløga við einari serstakari ljóðmynd. Fløgan er væl gjøgnumarbeidd og merkt av persónligheit og hjarta. Á G! framførir Eivør tónleikin saman við einum nýggjum bólki sum er settur saman av Mikael Blak

eisini blivið meira alment umvegis sosiala netið. Tíðin er farin frá, at tey, sum høvdu okkurt upp á hjarta, hugsaðu seg um, skrivaðu tað niður, sendu tað við postinum og fingu tað í bløðini. Nú er ógvuliga