Hósdagin 30. august fyllir omma okkara, Petra Arge, 90 ár. Vit eru so sera takksom fyri at hava átt hana so leingi. Húsini hjá ommu og abba á Tinghúsvegnum hava verið miðdepilin í familjuni alt okkara lív. Har hava vit gingið inn at fáa frikadellur, drekkamunnar og smákøkur í túsundatali. Har hildu vit øll jól saman, tá vit vóru yngri. Og har angaði av røstum kjøti um alla lonina, tá brúdleypsdagur var.
Gerandisdagar sat omma og bant ella seymaði, um hon ikki var úti og hjálpti bispi við umsitingini. Var abbi ikki í útvarpinum, sat hann við sítt stóra skrivaraborð og rokaðist við næstu bókina. Ikki var altíð lætt hjá ommu at hava alt ruddiligt, tá kort yvir Atlantshavið, passarar og frásagnir um søkt skip lógu frammi hvørt um annað. Onkuntíð flutti hon okkurt. Tá var abbi heilt ørkymlaður og leitaði leingi.
Kona og maður hava manga togan sínámillum. Tá abbi skuldi klænka, var omma stjóri. Kururin var strangur, og putursukur var bannað. Men onkuntíð snýtti hann. Hon hevði givið honum eina tunna ostaflís upp á fullkornsbreyð við ongum smøri. Hann lyfti ostaflísina omanav og smurdi putursukur innundir. ”Ikki siga tað fyri ommu,” segði hann við einum skálkasmíli. Nei, tað tordu vit ikki, tí so fekk hann skeld.
Treytaleysur stuðul
Omma var abba góð, og omma hevur verið okkum góð. Hon hevur ongantíð sett nakran eftir. Altíð hevur hon minst til øll, um so talan var um børn, ommubørn ella langommubørn. Snúði tað seg um at fáa føroysk klæðir upp á okkum, syrgdi hon fyri tí. Á jólum og allar føðingardagar er hon trúføst. Øll fáa sítt, og hon keypir ella ger gávur alt árið, so alt ikki kemur upp í røkur í desember. Skil er í.
Fløvin av umsorganini hjá ommu hevur verið ómetaligur. Ommudøturnar vildi hon fegin læra at binda, tí hetta var virðismikið handverk, helt hon. Teppir, turriklæðir og sanniliga eisini litríkar toybóltar gjørdi hon okkum, og takksom tóku vit ímóti. Varð onkur av hennara umrøddur í fjølmiðlunum, klipti hon greinirnar úr bløðunum og goymdi tær. Hesi eru míni, man hon væl nøgd hava hugsað.
Hevur onkur av hennara havt mótgongd, var stuðulin altíð treytaleysur. Stórt sum smátt hevur fingið boð um ikki at missa mótið. At hava átt tílíkan stuðul og tílíka fyrimynd hevur verið ómissandi fongur fyri okkum øll. Omma er snøgt sagt ein kempa. Ein klettur, sum vit altíð hava kunnað hildið um, og sum leiðbeindi okkum, tá okkum tørvaði ráð. Hon bað okkum fara undir útbúgving og helt avgjørt, at vit skuldu giftast okkara makum. Ja, ja, svaraðu vit.
Heimbygd hennara, Syðrugøta, hevur fylt nógv hjá okkum. Tey elstu ommubørnini minnast væl langommu í Syðrugøtu, Suffíu, sum vit ofta vitjaðu. Eisini hon var blíð og gávumild. Tá langomma doyði í 1979, yvirtók omma húsini í Syðrugøtu, og vit hildu fram at ferðast hagar. Spennandi var at spæla á sandinum og har um leiðir. Ferðirnar í Gøtu víðkaðu okkara sjónarring. Havnin var okkum kær, men Syðrugøta var øðrvísi.
Fjølbroyttar dygdir
Omma hevur nógvar eginleikar, sum eru merkiliga andsagnarfullir. Hon er hjartalig, men ikki øgiliga sentimental. Hon ber við sær virðismikil grundvirðir úr eini aðrari tíð, men er altíð við upp á nótarnar. Tá hon fer út at ganga, er hon altíð væl klødd og tignarlig. ”Petra, tú sært út sum ein drotning,” segði ein framligur prestur eina ferð við hana. ”Statt ikki og tvætla,” svaraði hon mestsum smæðin.
Omma er jarðbundin, men samstundis ein verðinskona. Hon hevur ferðast nógv, m.a. við kvinnuforkemparum heilt yviri í Kina. Góði hugurin hjá henni og abba at ferðast kom eisini okkum til góðar á yngri árum. Tvær ferðir fóru vit til Hetlands við Norrønu at halda rundar føðingardagar. Ikki vóru ferðirnar keðiligar. Útferðir, skellilátur og minigolf hvørt um annað. Tað var samvera, tá hon er best.
Nú verður omma so 90, hendan kærleiksfulla og realistiska konan, sum vit altíð hava havt hjá okkum. Um sjónin bilar, og hoyrnin ikki er tann sama, er vitið framvegis bjart, og frásagnargleðin er stór. Tosar hon ikki um 30'ini, eru 50'ini kanska á skránni, men alt tað smáa og stóra í dag verður eisini endavent. Tingvarpið verður gjølla eftirhugt og viðmerkt. Henni dámar best tey, sum vilja framá.
Omma, vit kundu skrivað eina heila bók um teg, men á degnum vilja vit heiðra teg við hesum fáu orðum. Takk fyri tín kærleika og tína umsorgan. Nú hendan dagin, tá tey lokkaðu teg at eta mat úr Burger King, helt onkur, at markið fyri tínum frísinni mundi vera nátt. Nei, tú staðfesti bara, at Burger King var fínasta slag, og har ætlaði tú tær aftur. Soleiðis er omma. Forvitin sum fáur eftir øllum tí nýggja.
Hjartaliga til lukku við 90 ára degnum og takk fyri alt, tú hevur givið okkum!
Ommubørnini
