Javnaðarflokkurin nevnir í sínum skattauppskoti, at bilur »sum fríur ágóði« ikki skal fíggjast eftir vekt men eftir virði. Tann, sum hevur gjørt galdandi skattareglur, kann bara hava smikrað fyri bankastjórum og ørðum, sum hava møguleika at kradda sær ein dýran bil frá arbeiðsgevaranum fyri milliónir.
Lat okkum taka tvey dømi:
Arbeiðsgevarin útvegar tær ein bíligan bil sum »frían ágóða«, sum til dømis kostar 100.000 krónur. Vit siga, at hann er í lættasta bólkinum, undir 1.100 kg, so verður tín skattskylduga inntøka hækkað við 58.100 krónum. Deilt yvir 12 mánaðir við einum skattatrýsti upp á 50 prosent, so rindar tú góðar 24.000 krónur í skatti av honum, ella 2.000 krónur um mánaðin. Tá hevur tú ongar aðrar útreiðslur!
Men hevur tú so ein feitan Mercedes fyri milliónir, og vit siga at hann kemur í tyngsta bólkin, sum er yvir 1.501 kg, so verður skattskylduga inntøkan hjá tær hækkað við 89.700 krónum. Við sama skattatrekki upp á 50 prosent, so rindar tú slakar 45.000 krónur um árið, ella góðar 3.700 krónur um mánaðin. Hetta er tað hægsta, tú kanst rinda, um so bilurin kostar 100 milliónir!
Tað sigur seg sjálvt, at hetta er so rívandi galið. Sjálvandi eigur tú at rinda eftir prísi! Og tað sigur seg eisini sjálvt, at hetta út av lagi vánaligt lógarsmíð. Tey, sum hava gjørt hesar reglarnar, hava sjálvandi vitað tað. Men tey, sum brúka reglarnar hava uttan iva størri vald á skattakrakkunum, enn politikararnir hava.
Tíverri hava vit so mong mong onnur dømi, har tey, sum brúka snildu skattareglurnar hava størri vald, enn tey, sum gera skatta reglurnar. Meðan politikararnir eru svíkjararnir, so er vanligi skattgjaldarin taparin...
