tíðin, sum Paulus tosar um her, er ikki tíðarfest tíð. Um Paulus hevði hugsað um tíðarfesta tíð, hevði hann brúkt orðið “chronos”. Men Paulus brúkar orðið “kairos”, sum tosar um ásetta tíð – rætta tíð ella

ið sangurin hjá 200 “Drotningavitjan” skuldi spælast, komu Sic eisini á pallin, og teir framførdu hann saman. Tað var alvorliga feitt. Síðan skuldu Sic spæla. Tá kom meira spenningur í, og nærum alt fólkið

ger, at vit verða minstar aftur og ikki minst hevur hetta ávirkan á eftirspurningin eftir okkum, tí hann økist í hvørjum, sigur Lilian. Cool Og at tað var Johnny Deluxe, ið handaði heiðursplanetina, gjørdi

størsti er kanska ferðslutrygdin. Tankin er, at fundurin skal verða uppbyggjandi og gevandi og skal hann verða ein stuðul til tey sum skulu taka avgerðir. Tey sum luttaka eru: Klaksvíkar Kommunu Ráði fyri

Kappingarreglur Tað staðfestir formaðurin í kappingarnevndini hjá Hondbóltssambandinum, Julian Olsen. Hann vísir á, at altjóða reglurnar fyri slíkum uppgerðum eru rættiliga greiðar. Best av trimum merkir,

føroysku arbeiðsplássini. - Men hetta er "tabu" at tosa um og skal helst ikki takast upp á tungu, sigur hann. Tað eru eisini føroyskir virkisleiðarar, sum halda, at arbeiðsgevarin í nógv størri mun skuldi havt

øki, sigur Bruce Beehler, sum umboðar amerikanska umhvørvisfelagsskapin Conservative International. Hann ivast ikki í, at nógv annað forvitnisligt er at finna í frumskóginum. Granskararnir høvdu tveir menn

nú hevði borgarstjórin funnið uppá at kalla økið, har ellisheim skuldi byggjast, fyri Prestajørðin. Hann hevði altíð rópt tað fyri Hamrabø, og fór altíð at rópa tað Hamrabø. Vágbingar hava nú aldrin sagt

tekur sær av at útvega rávøru til ymiskar keyparar, bæði í Noregi og í evropeisku londunum annars. Hann sigur, at kappingarneytarnir í Føroyum í fyrsta lagi eru tey virki, sum salta longu og brosmu og keypa

Sigurðsson, sum stendur fyri kanningunum, sigur við AP, at helst hava umleið 10.000 fólk búð í býnum, tá hann bleiv lagdur undir heilt sum Pompeii á sinni. Tíðliga í 19. øld høvdu bretskir og franskir vís­inda­menn