Christian verfaðir mín. Hann var kallaður Steinur, tí hann búði fyrstu árini hjá eini fastur heima við Stein sum kallaðist Lena. Har var ein annar í húsinum sum æt Christian. Fyri at skilja teir at varð verfaðir
Tá kundu teir skiftast um fáa sær ein bita. Teir løgdu at landi í Streymnesi. Eg fór upp á ein stein at bíða eftir teimum. Eg helt tað gekk ov seint fyri seg, so rópti eg til teir: “ Koma tit ikki nú
kaffi. Døgurðin var eisini kókaður har. Sum tann døgurðin smakkaði væl, har hann var settur á ein stein og vit ótu, meðan vit sótu í grasinum! Eisini skuldu vit hjálpa til, tá ið eplini skuldu setast niður
Eli, sum gjørdist 3 ár, Hákun, Elida, Steinbjørn, sum bara gjørdist 5 mánaðir, og so aftur ein Steinbjørn. Øll systkini, sum komu til, eru enn á lívi. Sjálv var eg sum sagt elst av systkjunum. Steinbjørn
Abbi var serliga kendur fyri sína styrki og likamsevni. Tá ið hann bygdi sær húsini, bar hann ein stein úr Norðaru Á, og var hann við í laðingini í vegginum. Tá ið húsini blivu niðurtikin, varðveittu e
Framkomin varð línan tikin undan eini presenning. Síðan varð hon strekt. Hon varð bundin um ein stóran stein, og ellivu menn settu á. Hetta var ein gamal siður fyri at kanna línuna. Johan Elias varð bundin í
kann siga, at eg eri uppvaksin millum sjómenn. Men Hanus, beiggi, fór at læra til málara ungur. Steinbjørn fór so at læra hjá honum, og hann er kendur málari í dag. Hákun var nógv ár til skips, men hann
di. Ikki minst frá Steingrimi Kristoffersen, son skiparan á “Neptun”, Óla Jákupi Kristoffersen. Steingrim minnist heilt klárt tann dagin, tá ið “Neptun” fór avstað, eins og hann greiðir frá umstøðunum
báðar døturnar eftir. Vanlukkur hendu nærum ár um ár. Í 1845 fekk Tummas Johan Dalberg úr Sumba ein stein í høvdið og doyði. Abraham Abrahamsen úr Havn fall í bjørgunum í 1847, 29 ára gamal. Og so hendi tað
eggini farnir at draga ta tómu línuna upp við eggjaprilluni, meðan øll stóðu og hugdu at. Pápi fekk stein beint í høvdið Ovast undir eggini var ein hella rivin leys av eggjaprilluni. Hon var nakað sum ein
