at binda um heilan fingur varð gjørt av at spreingja steinin burtur, meðan vegurin var stongdur. Í Dali fegnast tey sjálvsagt um, at Landsverk roynir at bøta um ferðslutrygdina og vil hava nevnda steinin [...] uppaftur. Í staðin hevur Landsverk sett upp nakrar betongklossar niðast við vegjaðaran. Kvinna úr Dali, sum dagliga koyrir úr bygdini til arbeiðis, sigur, at hon sjálvsagt ikki dugir at meta um nyttuna
um í Hetlandi. Føroysku borðtennisspælararnir vóru: Kjartan Eli Hentze, Thomas Rasmussen, Marin í Dali, Ragnar Egilsson og Susie Midjord Gull: Thomas Rasmussen í einmansleiki Bronsa: Kjartan Eli Hentze
av sjey vóru kvinnur. Í 1893 fingu hesar prógv umframt Thora: Anna Trondine Joensen, dóttir Ludda í Dali. Hon giftist við Joen Paula Joensen, prentsmiðjustjóra. Tey fluttu til Noregs. Marie Magdalene Joensen
her. Mikudagin var hon í Sandoynni og vitjaði fleiri av smáu bygdunum har. Hon vitjaði m.a. skúlan í Dali og fekk eitt gott prát við læraran og børnini. Deborah sigur, at hon hevur virkuliga nýtt at verið
fýra dómarar við. Tey eru Anna Margit Thomsen, Elinborg T. Durhuus, Pól Esper H. Hansen og Heini í Dali. Harald Joensen er við vegna Fimleikasambandið.
Fór so at hugsa um hvussu ríkt tað er at hava kent Hilmar abban í Dali, sum vit róptu hann. Hóast stórur aldursmunur var okkara millum, so vóru vit vinfólk og tað eri eg glað fyri. Tú vart eitt so gott
hjá ommu okkara í Hoyvík umleið trý ár. Síðani á trøðni í Hoydølum, í húsunum sum Julius í Syðradali tá átti, eini tvey ár. Í 1948 fekk pápi okkara starv sum lærari á Velbastað og Kirkjubø. Tá vart
jæu gjørt teimum ein stað til reiðar. Í Sálma 23, ørindi 4 stendur: Um eg skal ganga í deyðskuggans dali, óttist eg einki, tí tú ert við mær, keppur tín og stavur tín, teir ugga meg. í 6. ørindi stendur:
iði sum tá var. Men tá ið Sannelena var 17 ár, fór hon til Havnar at vera í húsi hjá Jens Paula í Dali, sum hevði navigatiónsskúla heima hjá sær sjálvum. Her var nóg mikið at gera. Men skjótt vóru boð
er stórur hjá tær, góði pápi, og eisini hjá tykkum í Dali, sum øll vóru hennara vinir. Tað vóru altíð nógv fólk, sum komu á gátt heima hjá okkum í Dali, mamma hevði altíð stundir at seta seg niður at práta
