øllum førum ikki hvalbiarmál, vit hoyra. ­ Tað er ikki so nógv at gera við tað. Vandi er í hvørjari vælferð og framburðinum kunnu vit ikki steðga. ­ Men so mikil størri ábyrgd liggur serliga á teimum ungu

raðfestir útbúgving og gransking og ferð at gera tað enn meira í komandi tíðum. At samgongan raðfestir vælferð í fíggjarkarmunum fyri komandi ár og at samfelagið ikki er á veg at gerast eitt samfelag við øktum [...] ið má sigast, at ein skal verða meira enn vanliga bjartskygdur fyri at fáa eyga á raðfesting av vælferð. Skattapolitikkurin førir ikki til eitt ójavnari samfelag Sum rosinan í pylsuendanum førir løgmaður

skjótt gjørdist varugur við, at verðin gjørdist alt meiri pengagrað og at, sum úrslit av hesi somu vælferð og vantandi sensitiviteti og forstáilsi fyri øðrum mentanum, kortini hevði tørv á onkrum at vera

tey buðu 17 granskarum úr Norðurlondunum koma higar at tosa um, hvussu vit kunnu skipa hagtøl um vælferð, arbeiðsmarknað og javnstøðu í Føroyum. Í upplegginum til stevnuna søgdu fyrireikararnir, at bæði [...] upplýsingar fingið um menniskjaliga tilfeingið í landinum. Við øðrum orðum, so kenna vit ikki støðið á vælferð okkara, og kunnu sostatt ikki sammeta okkum við onnur lond. Í hesum sambandi verður standurin í landinum

gomlu og tey veiku. Um tað stagneraða fókatalið og tað stóra undirskotið av kvinnum. Um valið millum vælferð ella fleiri skattalættar – og ikki millum ja ella nei til ríkisfelagsskapin. Hermótini geva eftir

Fíggjarlógin er eitt samfelagsligt stýriamboð. Ein mennari, ein sundurbýtari og ein trygd fyri vælferð okkara. Avlop á fíggjarlógini sigur ikki neyðturviliga nakað um, hvussu gott tað gongur. Tað er eitt

skynsamt umsitin, kann generera í hundraðvís av milliónum krónum um ikki milliardir um árið til vælferð og lægri lønarskatt. Í 2007 blivu øll loyvi og rættindi uppsøgd við tíggju ára freist, men uttan

1960, byrjar í Fraklandi og breiðir seg til Norðurlond. Tað var ein viðurkenning av, at tímilig vælferð ikki er nóg mikið. Fólk hava eisini tørv á uppliving og andaligum avbjóðingum, skapan og fjølbroytni

og blokadur eru ikki vegurin fram tí í dagsins samfelag byggja arbeiðsfólk og arbeiðsgevarar sína vælferð á eina framleiðslu, sum báðir partar í felag varða av og ongin fær nakað við sær. ?Eg fari ikki at

samfelagnum. Hetta hevur aftur við sær øktan vælstand, sum aftur er fortreytin fyri fram­hald-andi vælferð. Sæð út frá einum heildar­sjónarmiði er tí nógv, sum bendir á, at fíggjarkreppan er við at hasa av