forgrædt, at jeg ikke kunne vise mig for nogen. Keldur: Niels Juel Arge: Argjamenn Sigurd Berghamar: -men Gud gav vøkst Komandi partur Komandi partur verður um Frants Restorff, sum eitt skifti var kokkur hjá konginum

andligi svaklingurin—ið trýr upp á sálir, andar, jólamenn, spøkilsi, einglar og leiðvísarar—finnur Gud, fann Gorurin alheimsliga upphiting. Halleluja! Fyri fyrstu ferð, og til alla fucking ólukku fyri allar

Her, og seinni í ymiskum øðrum samanhangi, bleiv hann serliga kendur sum kvøðari og kvæðaskipari av Guds náði. Uttan at ganga nøkrum øðrum ov nær var tað neyvan nakar av teimum mongu góðu kvøðarum sum annars

For­maninger, du skriver til mig om ikke at drikke Brændevin. Du skal ikke være bange, fordi jeg, Gud være lovet, er kommen til det Resultat, at Brænde­vinen er Roden til alt ondt, og du kan være sikker

mánaði úr Betlehem, har Jesus varð føddur. Flestu jødar halda, sum verða man ikki jól! Teir vrakaðu Son Guds frá fyrstu stund, og alt hetta prátið um Jesus, sum Messias, er í huga teirra tann beri heilaspuni

týdning í hesum lívi og ikki minst í ævinleikanum, komu vit eisini at kenna. Hettar, at eiga frið við Gud ígjøgnum Jesusar fullgjørda verk á Golgata. Gudda og Jóa fluttu oman í barnaheim hansara at búgva,

Hoyvík á jólum og í Vestre Fængsel í Keypmannahavn stutt frammanundan. Á jólum er høvuðsboðskapurin at Gud gjørdist menniskja, tá Jesus varð føddur til jarðar. Hetta er ein gleðiligur boðskapur og er tí helst

okkum at enda minnast undanfarnu ættarlið, sum tóku hesu mongu umrøddu stig, vit lýsa yvir teimum Guds frið. Samstundis takka vit tykkum, ið tóku við, sum hildu áfram í teirra anda, sum vanligt er her

komin úr Danmark. ? Veitst tú hvat, segði hann, veitst tú, hvat danskarar kalla okkum. Nassireyvar, gud veit, nassireyvar, hvat dámar tær? Tað er neyvan heilt rætt, at danskarar yvirhøvur kalla okkum fyri

Kommunur skulu leggjast saman! Vit skulu hava størri eindir fyri at reka alt skjótari og bíligari. Gud gevi mær tann góðan tíð at tala. Eg skilji lítið av hesum herrópi, og minni skiltu vit tað gamla: