kjarnanum í samfelagnum, sum hoyra slíkar søgur, trúgva teimum ikki, at tær veruliga eru sannar, men Gud hjálpi tú mær, tær eru sannar!, sigur Ólavur í Beiti, rithøvundur at enda.
vanlagnur skulu fremjast áðrenn Finnbogi Arge og manning eru nøgdir. Er hetta byrjanin til fullveldi, so Gud náði okkum. Endamálið hjá Finnboga Arge sýnist vera, at seta spurningartekin við LV, við tí fyri eyga
hjá Jehova Vitnum, har hvør einstakur helt tað vera nóg mikið at vita seg hava livað upp til krøv Guds og framhaldandi at fyrireika seg til komandi »Túsundáraríkið«. Holocaust-granskingin broytist hesi
Løgmaður spyr heldur ikki sín egna flokk, tá eitt slíkt mál kemur fyri. Skal hann ráðføra seg við Gud og hvønn mann, hvat hann skal gera við ein landsstýrismann, so verður landsstýrismaðurin ongantíð koyrdur
navnframur her. Tað vóru onnur virði, sum taldu. »Mit navn ej her står tegnet på, det intet har at sige. Gud, lad mit navn optegnet stå i Himmeriges rige.« Tað var tann tíðin Ólavur úti í Stovuni vaks upp á Eiði
samfelagnum. Takk, at tú kundi rúma so nógvum, og lata so nógv av tær. Pengar var onki at skriva heim um. Gud viti skilið, um tað ikki var fyri mammu, ið altíð vendi hvørjari krónu. Tú hevði lisið nógvar bøkur
hvat hent er farna tíðarskeiðið. Tá sigldi Polaris, sum var minni enn Barðskor, um Leirvíksfjørð. Ja, Gud viti hvussu sær út um 50 ár, tí framburðurin er ikki steðgaður, men heldur fram við enn størri ferð
partur av teimum hugsarum og vísindamonnum, sum løgdu lunnar undir modernaða samfelagið, trúðu á Gud. Dømi um hetta eru Kepler, Newton, Pascal og Locke. Trúgvin var ein drívmegi hjá hesum monnum, sigur
heimin, serliga fyri synd og óreinligheit. Fyri hann hevur álopið á New York verið neyðugt, sum tá Gud í Gamla Testamenti oyðilegið Sodoma og Gomorra. Mytan um modernaða stórbýin er knýtt saman við skø
verði eg púra ørkymlaður. Eg sovi og eti eisini tilvitað áðrenn dyst Finnur um trúgv - Eg trúgvi á Gud, og eg tosi ofta við Harran í tí dagliga. Tað kann vera áðrenn dyst ella í hálvleikinum. Eg gangi ikki
