halda fram at tosa so. Tær vanligu reaktiónirnar, tá ið vit tala at slíkum málburið er, at “hví reagera tit so, hatta hevur einki at siga”. Men tað hevur nógv at siga fyri virðingina fyri kvinnum í heila

hann skuldi gera. Men, fyrst fortelur Tom Hagen, hvussu hann heldur, at Anne-Elisabeth Hagen fer at reagera yvirfyri hugsandi ránarunum. VG veit at siga, at miljarderurin snakkar um, hvat hann heldur, at kona

kedd. Hóast vit høvdu ein varhuga av tí, so visti eg ikki hvat eg skuldi gera, og hvussu eg skuldi reagera beint aftaná, at vit høvdu fingið hetta at vita. - Eg gekk faktiskt bara og mól rundan um meg sjálva

skipa seg, at býta uppgávur út og at hava yvirlit. Kvinnur hava eisini stóra fatan fyri, hvussu fólk reagera. - Sum stjóri havi eg altíð lagt dent á, at starvsfólkini hava eitt gott arbeiðsumhvørvi, at tey

verkfall, men arbeiðssteðg, verkbann, sum eisini landstýrið er orsøk til. - Tað eru limirnir, sum reagera uppá, at landstýrið sum so hevur sett okkum út av spælinum. Óhumsku gangi eg ikki inn fyri. Vit hava

- Vit uppliva, at myndirnar fáa nøkur fólk at reagera. Men hetta er eisini ein felagsskapur, ið er sprottin út av, at fólk hava reagera. Tað at reagera liggur í okkara DNA. Tað er okkara uppruni, tí tá

leikurin at snúgva seg um teg og meg, hvussu vit bera okkum at móti okkara næsta, og hvussu vit reagera, tá vit kenna okkum órættvíst viðfarin. So einfalt - og so fløkt. Fakta: Leikurin byggir á stuttsøguna