ð ikki er til meira. Hvat kann fáa øði í teg? Irritatiónsmoment nummar eitt er, hvussu ómentaður okkara fremsti mentanarberandi miðil til tíðir er. Eg hati eisini, tá børn mugu taka til takkar við tí næstbesta

fyrilitarleysan útjaðarapolitik, sum hevur verið ein veruleiki í ov nógv ár, og hevur degenerera okkara mentalitet og vælferðarsamfelag. Eg ynski tykkum á útoyggj, eins og allar aðrar føroyingar, alt tað

handlar. Føroyskur rúsdrekkapolitikkur on the rocks blandaður við nógvum óblandaðum roski. Tað er okkara skyld. Onnur hava skyldina, onnur hava altíð skyldina. Hygg, tað er ein uggi, sum fløvar í jólahugnanum

av portiónum, vísir hann á, at viðurskiftini á laksamarknaðinum hava verið eitt sindur serstøk. - Okkara uppgáva er at konsentrera okkum um marknaðin fyri portiónir, og tað er hetta, sum vit arbeiða við

Til heimsmeistarakappingar- og europameistarakappingar er Pál Joensen okkara stóra hetja og ítróttarvón, og hevur hann svomið fleiri heiðursmerki heim til Føroya. Tað er risastórur heiður at vinna heiðursmerki

hvussu nógv vit hava fyri hendurnar, tá spurt verður. Men fólk eru altíð vælkomin at venda sær til okkara – um allar møguligar timburuppgávur. Stjórin heldur, at frægari er vorðið við sethúsabygging í løtuni

fíggjarliga forsvarligar. Tað fara vit at hyggja nærri eftir næstu ferð. ------- »Selja vit tykkum land okkara, mugu tit elska tað, sum vit hava elskað tað Røkið tað, sum vit hava røkt tað. Goymið minnið um landið

frá fólkinum, at sjálvsavgerðarrætturin er ómissandi, at sjórnarskipanin er evsta skjalið, at støða okkara nú er sáttmálakend samveldisstøða, at føroyingar kunnu hava egnar ásetingar um mannrættindi og r

giftast Annbritt B. Poulsen, Skála og Klæmint Lamhauge, Glyvrar. Tey, ið ynskja at gleða okkum á okkara stóra degi eru hjartaliga vælkomin til vígslina og reseptiónina, ið verður í Kelduni kl. 13. Døgurði

Finnbogadóttir, sum nú er útnevnd sum vælvildarverji hjá UNESCO, røðu, sum hon kallaði ?Mál- og mentan er okkara besta barlast,? har hon eitt nú vísti á, hvussu umráðandi tað var hjá okkum øllum at hava eitt móðurmál