blokk, rópar harðmæltasti pápin. Lítla Lív missir klípuna. Hon ætlaði at leggja hana á sín dvørga-varða, hon hevur lagað sær í túninum: ?Føroyingur?sjálvur?ikki?Lív kennir hesi orðini. Babba og Mamma hava

fara at spæla nógva staðni og fara at blíva við at skriva tónleik og syngja? - So leingi sum vit varða okkara áhuga, so skulu vit nokk blíva við. Eg haldi ikki, at tað er so avgerandi, hvussu nógv fólk

takksemi, at eg kann seta orð á og minnast Petur Rouch, tí hann hevur sanniliga sett sín serstaka varða eftir seg! Takk fyri alt og hvíl í friði. Fríðálvur A. Jensen

komandi ættarlið í minst líka góðum standi, sum tá hon kom tær sjálvum upp í hendur. Tit og vit, sum varða av kappróðrinum, tjóðarítróttini, mega fara væl um hann. Tað skal helst ikki enda sum hjá Snopprikki

n og hetta gjørdist sevjan í skaldskapinum hjá Hansi Jákupi. Hann laðaði teimum gomlu ein prúðan varða, men hann vísir týðuliga á, at tún teirra eru ov trong, - tað mugu nýggir, breiðari og hollari vegir

Mentanargrunni Landsins Pápi Hansinu er úr Kvívík og mamman úr Vági. Hon er uppvaksin uppi undir Varða í Havn saman við foreldrunum og báðum systkjum sínum. Hansina hevur altíð havt stóran áhuga í list

alt í høvdinum jú er. Men í lívsins skúla harða sjúka gjørdi nógv um seg, millum tey tú av manst varða, torført var at greiða veg. Nøgdsemi er dýrur farmur, takklæti av øllum ber. Innanfyri hesar karmar

fyri at bøta um karmarnar hjá mentanini. Saman við samrøðum við trý onnur fólk, ið á hvør sín hátt varða av mentanini í Føroyum, kom so samrøðan við meg í Sosialin, við yvirskriftini “Politikararnir ræðast [...] viðurskifti. Mest effektivi mátin at skerja hetta frælsi og henda rætt er at niðurpína stovnarnar, sum varða av hesum økjum, so sum bókasøvnini, Mentanargrunn Landsins, Tjóðpallin og Kringvarpið. Granskingarstovnar

sum heldur tað er óheppið, tí rokna vit við, at henda ætlanin er ein misskiljing og ráða øllum sum varða av, at umhugsa hesa vegagerð av nýggjum. Við ynski um trivnað, gott umhvørvi og gleðilig jól

tá ið hetta hevur víst seg frá sínu ringastu síðu«. Hetta er eitt sera álvarsligt evni, og vit, ið varða av tí parti av føroyska sjúkrahúsverkinum, sum hoyrir undir Landssjúkrahúsið, halda tað vera gagnligt [...] er tíbetur ikki tað, sum sjúklingurin vanliga er úti fyri. Tað má ikki valda ivi um, at vit, sum varða av Landssjúkrahúsinum, taka einhvønn tilburð í stórum álvara og gera tað, sum til ber, fyri at lært