kirkjuhurðin gongur og kona Jákup Birgir Mohr, fulltrúa á sýslumansskrivstovuni kemur til Sólvit og spyr, hvar maðurin situr í kirkjuni. Hann visti ikki, hvat var áfatt, men vísti so henni á sess hansara

kjakið. Danir hava áhuga fyri ríkis­felags­skapinum, hóast teir ikki vita serliga nógv um Før­oyar. Spyr føroyingar, um teir kenna eina bygd í Jútlandi. Teir vita alt. Eg sakni, at danir hava størri vitan

sum trippar fyri at fáa at vita, hvat hann skal skriva á forsíðuna. “Hava vit eina forsíðusøgu?”, spyr hann, tá eg má svara, at søgan, tey hava biðið meg gjørt, er jarðað. Diana Reynstind ringjur. Hon

at verða frítt hjá øllum, at ganga alla staðni, uttan at spyrja um loyvi frammanundan. Halt lógina. Spyr um loyvi frammanundan. So ber nærum alt til. Skal nøkur ferðavinna verða inni á jørðini hjá bóndum

matstovu, hví skal tú velja vínið til matar­skránna, tá ein annar dugir nógv betri at velja vín enn tú?, spyr Teitur. Teitur veit hvat hann snakkar um, tí sjálvur hevur hann fólk rundan um seg, sum hann ráðførður

bryggjarí um stutta tíð letur upp á Velbastað. Hvussu sær Føroya Bjór upp á hesa kappingina? - Tá tú nú spyr um hetta, so skal eg svara. Vit høvdu annars ikki ætlað at gera viðmerkingar yvirhøvur. Tað var ikki

man siga tað? Skal eg kanska klirra á glasið, reisa meg upp og siga: “Hey tit, eg havi epilepsi!” spyr hon. - Eg vil faktiskt ikki siga, at tað er so torført at tosa um tað at hava epilepsi, men viðhvørt

vert at hugsa um tey, ið eru byrjað áðrenn okkum. Hvat hava fólk ikki sagt um Eyðun Johannesen t.d., spyr Hans. Og øll hini í Grímu, leggur hann afturat. Súsanna, Ria og Hans eru samd um, at tað er vanligari

hóast vit lata teimum upplysingar fyri onki. - Hví skulu vit so ikki útnytta tey virði, vit hava, spyr Pál Weyhe. Pál Weihe sigur, at arvagransking í Føroyum sostatt kundi tænt trimum endamálum: -Hon kundi

vera neyðugt at peika á, at javnstøðulógin er komin fyri at vera og at hon er neyðug. Í sendingini "Spyr bara" í Útvarpinum fyri nøkrum vikum síðani hoyrdu við prestin Jógvan Fríðriksson siga, at okkum nýtist